Kwiaty w ogrodzie Boga

 
„Kwiaty w ogrodzie Boga” to jedno z określeń osób konsekrowanych w Kościele. Bardzo piękne, bo podkreśla delikatność i wyjątkowość życia poświęconego Bogu.

Chiara Lubich tak pisała o wspólnotach osób konsekrowanych: „Myślę, że nie ma ludzkiego serca, które by przynajmniej raz w życiu, zwłaszcza w młodości, nie poczuło przyciągającej siły klasztoru. Pragnienie to nie rodzi się ze względu na samą formę życia klasztornego, lecz z powodu tego czegoś, co wydaje się skupiać właśnie tu, w tych murach, i co mocno promieniuje nawet daleko. (…) We wspólnotach, którymi dzięki łasce Bożej cały świat jest pokryty tak jak ciemna noc gwiazdami, jest światło obecności Boga. (…) Te domy (…) są zanurzone w ciszy, ale dzięki tajemniczej sile rzeczywistości Nieba przemawiają do serc ludzkich (…) i mówią o szczęściu zjednoczenia z Bogiem, którego ludzie pragną. A przecież także focolare, nasz mały dom pośród innych domów, może mieć coś z klasztoru; również jego ściany obejmują królestwo pokoju, są twierdzą Boga pośród świata.

Hałas zewnętrzny głośno nastawionego telewizora u sąsiada albo szum samochodów czy hałaśliwe rozmowy ludzi na ulicy nie odbierają niczego urokowi focolare. Miłość wzajemna, która sprawia, że Jezus staje się obecny pomiędzy braćmi, przenika całe ich istnienie i ścianom focolare nadaje nie tylko powagę opactwa, lecz i dostojeństwo świątyni; zasiadaniu do stołu jego mieszkańców – piękno rytu; ich ubiorowi – znaczenie błogosławionego habitu; dźwiękowi dzwonka u drzwi albo telefonu – radosną nutę spotkania z innymi braćmi, spotkania, które przerywa, a jednocześnie przedłuża ich jedność w Bogu. Na tle milczenia własnego «ja» mówi ktoś Inny, a na ich całkowitym wygaszeniu zapala się światło. Jego blask sięga bardzo daleko, przekraczając i prawie konsekrując te ściany, które udzielają schronienia żywej komórce Mistycznego Ciała Chrystusa. Inni ludzie przychodzą do focolare, aby razem z jego mieszkańcami szukać Pana. Z tego wspólnego, pełnego miłości poszukiwania wzrasta płomień i wznosi się dźwięk Boskiej melodii. Chrystus jest ich domem, ich klasztorem, Chrystus w sercu, Chrystus pośród serc”[1].

 

[1] Chiara Lubich, Duchowość jedności nową drogą. Fundacja Mariapoli, 2004.

Regulamin(500)