Papież pisze:

„Przychodzące dziecko nie przybywa ‘z zewnątrz, jako dodane do wzajemnej miłości małżonków; wyłania się w samym centrum tego wzajemnego daru, którego jest owocem i wypełnieniem’. Nie pojawia się pod koniec procesu, ale jest obecne od początku miłości, jako istotna cecha, której nie można zaprzeczać bez okaleczenia samej miłości. Od początku miłość odrzuca wszelkie impulsy do zamykania się w sobie i otwiera się na płodność, która ją przedłuża, wykraczając poza swoją własnej egzystencję” (AL. 80).

Płodność rodziny spontanicznie rozlewa się na społeczeństwo.

„Swoim świadectwem, a także i słowem, rodziny mówią innym o Jezusie, … ukazują piękno Ewangelii i stylu życia, jaki nam ona ​​proponuje. …kolorują szarość, wypełniając przestrzeń publiczną barwami braterstwa, wrażliwości społecznej, obrony osób słabych oraz jaśniejącej wiary i czynnej nadziei. Ich płodność rozszerza się i przekłada na tysiące sposobów, aby uobecniać miłość Boga w społeczeństwie” (AL. 184).