Dziennikarz: Chiara, w jaki sposób Maryja pomaga chrześcijanom, szczególnie młodym, odpowiedzieć w pełni na powołanie?

Chiara: Jednym z problemów chrześcijan dzisiaj, a także wszystkich świeckich, jest nieumiejętność pogodzenia świata duchowego z życiem pośród świata, z byciem w świecie. To prowadzi do tego, że na przykład powołanie wszystkich do świętości nie jest odczuwane, nie czują tego, bo nikt im o tym nigdy nie mówił, nie wyjaśnił, albo uważają, że poza klasztorem nie jest to możliwe, że poza jakimś szczególnym środowiskiem osiągnięcie przez nich świętości uważają za niemożliwe. Często mają też mało wzorów, dlatego mówią: „Świętość jest dobra dla osób poświęconych Bogu, jest dobra dla księży, jest dobra dla zakonników, dla sióstr, ale czy dla nas?…”. Stawiają znak zapytania.

Maryja, mówiąc Ecce ancilla Domini,  „Oto ja służebnica Pańska” czyli „niech mi się stanie według słowa Twego”, zgodnie ze Słowem Boga „wobec mnie” Ona wskazuje na coś bardzo ważnego: na pełnienie woli Bożej.

Jeśli wszyscy chrześcijanie zrozumieją, że dla uświęcenia nie potrzeba koniecznie patrzeć na innych świętych, na przykład na tych, którzy się biczowali przez całe życie lub którzy modlili się przez całe życie, albo całe życie pościli, ale że trzeba naśladować ich w pełnieniu woli Bożej.

Jeśli chrześcijanie zrozumieją to, a zrozumieją to dzięki Maryi, zaskoczy coś pomiędzy tymi dwoma rzeczami, które wydają się być sobie przeciwne: życie duchowe z jednej strony i bycie zanurzonym w świecie: w świecie rodziny, polityki, sztuki, nauki, kultury. Właśnie tam mogą pełnić wolę Bożą, a wypełniając ją dobrze, chwila po chwili z całego serca, z całej duszy i ze wszystkich sił, kochają Boga, kochają bliźnich, tych najbliższych, a kochając Boga i kochając bliźnich, stają się świętymi. Wypełnieją więc w pełni swoje powołanie, patrząc na Maryję i na ten szczególny moment Jej życia.

Rocca di Papa, 4 czerwca 1987, Fragment wywiadu dla Radia Watykańskiego.