Dzisiejsza liturgia słowa przypomina nam przyczynę, sposób i cel dzieła zbawienia. Św. Paweł w Liście do Efezjan podkreśla, że Bóg, przywrócił do życia razem z Chrystusem, nas umarłych na skutek występków, ponieważ jest bogaty w miłosierdzie. Można to zrozumieć myśląc, że Bóg stworzył duszę każdego z nas osobiście i bezpośrednio. Bóg jest naszym Ojcem i matką. On kocha więc każdego z nas jako swoje dziecko. Dlatego zaangażował się i czyni to dalej osobiście, abyśmy nie pozostali w śmierci grzechu, lecz mieli życie. Jego miłosierdzie jest przyczyną naszego zbawienia.
Ewangelia św. Jana nawiązuje do historii narodu wybranego wędrującego na pustyni. Jadowite węże spustoszyły naród. Mojżesz kazał umieść węża miedzianego na palu. Każdy ukąszony, który spojrzał na węża pozostawał przy życiu. To zapowiedź, w jaki sposób zostaniemy później zbawieni przez mękę i krzyż Pana Jezusa. Ewangelia dodaje, że zbawiony będzie ten, kto w Niego uwierzy. Żydzi patrzący na węża na pustyni pozostawali przy życiu. Podobnie jak oni i my, wpatrzeni z wiarą w Jezusa ukrzyżowanego, uczestniczymy w zbawieniu. Co znaczy jednak dla nas patrzeć z wiarą na Jezusa ukrzyżowanego? Znaczy to, że Jezus ukrzyżowany powinien stać się wzorem naszego życia. Z wysokości krzyża, Jezus mówi do nas, że jesteśmy powołani do miłości i że miłość to nie uczucie, lecz konkretne poświęcenie się dla naszych bliźnich, gotowość oddania życia dla nich.
Wreszcie św. Paweł przestawia nam cel dzieła zbawienia. Jest nim nie tylko nasze ocalenie, lecz nasz udział w życiu Bożym. Bóg jest miłością i miłość wyraża się w dobrych uczynkach. Jesteśmy stworzeni w Chrystusie dla dobrych czynów, abyśmy je pełnili. Warto żyć ze świadomością, że każdy dzień może być naszym ostatnim dniem. Na drugą stronę życia możemy przynieść ze sobą, nie dobra materialne, lecz tylko nasze dobre czyny.
Niech dzisiejszy dzień będzie przeżyty ze świadomością, czy to w rodzinie czy we wspólnocie, czy w podróży, w drodze by głosić rekolekcje, by żyć jedni dla drugich. Wtedy Pan Bóg pozwoli nam być w świetle, w tym świetle, które chcielibyśmy podarować innym.
Ks. Roberto
