Radość życia w Kościele i dla Kościoła

 
W ostatnich tygodniach odbywały się spotkania wspólnot Ruchu Focolari dla upamiętnienia 10 rocznicy śmierci Chiary Lubich, które były okazją do dzielenia się świadectwem życia w Kościele i dla Kościoła.

Kiedyś usłyszałam takie słowa: dopiero, kiedy zaangażujesz się w życie Kościoła staje się On naprawdę twój. Bardzo odczułam prawdziwość tych słów. W czasach studenckich byłam związana z duszpasterstwem akademickim, pragnęłam jednak wspólnoty nie tylko na lata nauki. Pozwoliłam się prowadzić Panu, a On przez okoliczności życia podarował mi wspólnotę Ruchu Focolari, która jest dla mnie ciągle inspiracją do angażowania się w życie Kościoła. Zwykle to okoliczności życia pokazują gdzie jest to miejsce, które trzeba wypełnić.

Tak było ze służbą w poradnictwie rodzinnym. To przez okoliczności życia zobaczyłam, że tam jest miejsce gdzie mogę służyć mojej parafii. Nasza założycielka zawsze zachęcała nas do służby w parafii. Oprócz zdobytej wiedzy. wielką pomocą w tej służbie jest dla mnie duchowość Chiary Lubich. W roku jubileuszowym na spotkaniu ruchów w Rzymie, w dniu Zesłania Ducha Świętego Chiara Lubich zapewniła Ojca Świętego, że Ruch Focolari będzie się starał służyć jednoczeniu wszystkich ruchów w służbie Kościołowi i światu.

Razem z moim małżonkiem mogliśmy służyć naszym przyjaciołom z Ruchu Oazowego podczas ich rekolekcji. Na jednym ze stopni swojej formacji poznają różne duchowości. Z radością mogliśmy im przedstawić naszą duchowość. Nasz przyjaciel ks. Bogusław ze Wspólnoty Krwi Chrystusa często prosił nas, abyśmy służyli mu pomocą w prowadzonych przez niego wakacyjnych rekolekcjach dla rodzin. Uczestnikami rekolekcji są często osoby z różnych ruchów, ale też małżeństwa będące w kryzysie, czy poszukujące swego miejsca w Kościele. Podczas tych spotkań opowiadaliśmy, jak życie duchowością pomaga nam w życiu małżeńskim. Czasem nasze służenie podczas tych rekolekcji polegało na zajmowaniu się dziećmi, aby rodzice mogli uczestniczyć w konferencjach. Często też w zabawie z dziećmi wykorzystywaliśmy kostkę miłości czy kostkę sportową.[1]

Okoliczności życia dały nam także okazję do służenia naszym braciom z innych Kościołów. W kamienicy, w której mieszkamy powstała kaplica Chrześcijan Baptystów. Darzymy się nawzajem sąsiedzką życzliwością. Pomagamy sobie nawzajem. Pastor dowiedział się, że mój mąż jest plastykiem. Poprosił go o odnowienie krzyża do kaplicy. Z radością podjęliśmy ten trud, pracowaliśmy oboje. Krzyż wyszedł piękny i służy naszym braciom. Kiedy po wypadku miałam złamaną nogę, pani pastorowa oznajmiła mi, że ich małe córeczki codziennie się za mnie modlą. Chiara uczyła nas żeby kochać naszych braci dostrzegając Chrystusa w każdym człowieku, wykorzystując każdą chwilę obecną. Jeśli udaje nam się o tym pamiętać spostrzegamy jak wiele Bóg daje nam okazji by to robić. Duchowość wspólnotowa uczy nas tej wrażliwości, daje siły, światło i radość z życia w Kościele i dla Kościoła.

[1] Narzędzia powstałe w Ruchu Focolari służące formacji młodych pokoleń

M.S

Regulamin(500)