Współczesny człowiek otrzymuje codziennie poprzez masmedia oraz Internet wielką liczbę informacji.
Informacje przekazane poprzez radio i telewizję docierają do wszystkich niezależnie od tego, czy ktoś mieszka w wielkim mieście, czy na wsi.
Przez to średni obywatel Polski, jak z resztą Europy i świata, wie dzisiaj dużo więcej o wszystkim, począwszy od polityki po sport, niż obywatel pięćdziesiąt lat temu.
To zjawisko można uznać za pozytywne. Chociaż człowiek nie jest stworzony, aby stać się bankiem informacji, cieszy fakt, że w pewnym sensie jest dzisiaj lepiej poinformowany niż kiedyś.
Ta sytuacja zawiera jednak również pewne niebezpieczeństwo.
Przyzwyczajony do przyjęcia wielu informacji o charakterze technicznym jako prawdziwych, współczesny człowiek może z czasem przyzwyczaić się do przyjęcia każdej wiadomości jako prawdziwej, odzwyczajając się od krytycznego myślenia.
Dobrze wie, jak się robi to i tamto, ale nieraz ma trudności w dokonaniu refleksji czy słuszne jest robić to lub tamto.
Wie, na przykład jak klonować człowieka, ale ma trudności, aby rozumieć czy jest to dobre czy złe.
Ma również trudności rozumieć, po co żyję, jak budować dobrą relację z drugim człowiekiem, jak czynić ziemię poddaną, a nie zniszczoną.
Taki człowiek, intensywnie informowany, a mało myślący jest bardzo podatny na manipulowanie.
Może nawet nie zdawać sobie sprawy, że ktoś przez sposób informowania, kieruje jego sposobem myślenia.
Współczesny człowiek oprócz wiedzy, jeszcze bardziej potrzebuje mądrości.
Mądrość jest ściśle związana z myśleniem. Ona się pojawia się wtedy, kiedy ludzkie myślenie łączy się z Bożym myśleniem.
Aby posiąść mądrość trzeba, więc spełnić dwa warunki:
- Być przyzwyczajonym do myślenia.
- Żyć w jedności z Bogiem, starając się odkryć Jego myślenie, które jasno rozpoznawalne jest na stronicach Ewangelii.
Jeśli ktoś jest mało przyzwyczajony do myślenia, a powtarza jako swoje to, co słyszał w radio lub w telewizji ma nie wiele szans do posiadania mądrości.
Tak samo ten, który żyje stylem życia niepodobnym do ewangelicznego.
Mądrość jest darem Ducha Świętego.
Jest kilka dróg, które prowadzą do mądrości poprzez jedność z Duchem Świętym.
Pierwszą jest modlitwa. Mówi o tym Jezus: „Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą” (Łk 11,13). Aby posiąść mądrość trzeba, więc o nią prosić Boga.
Mądrość można zdobyć także poprzez miłość.
Jezus powiedział: „Kto mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie” (J 14,21). Jezus podaruje swoje światło temu, kto Go miłuje.
Rzeczywiście, kiedy staramy się miłować Boga i bliźnich, otrzymujemy światło. Tym światłem jest mądrość.
Innym źródłem mądrości jest dobrze przeżyte cierpienie.
Kiedy spotkamy cierpienie i przyjmiemy je, rozpoznając w nim oblicze Jezusa ukrzyżowanego i opuszczonego, przestając myśleć o sobie i w następnej chwili służymy bliźniemu, wykonujemy dobrze naszą pracę, modlimy się, wtedy, jakby dzięki boskiej alchemii, cierpienie znika, ciemność przemienia się w światło. Na miejscu Jezusa opuszczonego zjawi się w nas Zmartwychwstały razem z darami Ducha Świętego: radością, pokojem i mądrością.
Jest jeszcze jeden sposób, aby zdobywać mądrość, to jedność.
Osiągamy to wtedy, kiedy żyjemy zjednoczeni z braćmi w miłości Chrystusowej. Jezus obiecywał: „Gdzie dwaj lub trzej są zjednoczeni w Moje imię – a On jest miłością – tam jestem pośród nich”. Jezus Zmartwychwstały jest wtedy pośród nich i rozlewa dary Ducha, wśród których jest mądrość.
Aby pomóc nam we wzrastaniu, w tak potrzebnej dzisiaj mądrości, Bóg dał nam wzór do naśladowania.
Tym wzorem jest Maryja. Maryja została nazwana Stolicą Mądrości. Powodem tego nie było jednak to, że miała wielką wiedzę, lub głosiła wielkie nauki. Maryja jest Stolicą Mądrości, bo wydała na świat Chrystusa, wcieloną Mądrość Przedwieczną.
Również i my, jeśli będziemy żyć w miłości wzajemnej podarujemy światu Jezusa obecnego w nas i między nami, otrzymamy w darze mądrość i będziemy mogli dawać swój wkład w dzieło odnowy naszego środowiska, Kościoła i świata.
Ks. Roberto
