Oto co najbardziej pociąga

w naszych czasach:

wejść w najwyższą kontemplację,

a pozostać wśród ludzi,

człowiek obok człowieka.

Chciałabym powiedzieć więcej:

zniknąć w tłumie,

aby przepoić go tym, co Boże,

tak jak nasiąka

kawałek chleba w winie.

Chciałabym powiedzieć więcej:

włączeni w zamysł Boga

wobec ludzkości

wplatać w rzesze wątek światła

i jednocześnie dzielić z bliźnim

poniżenie, głód, ciosy, chwile radości.

Ponieważ tym, co najbardziej pociąga

i w naszych, i w każdych czasach

jest to, co najbardziej ludzkiego a zarazem Boskiego

można pomyśleć:

Jezus i Maryja,

Słowo Boże – syn cieśli,

Stolica Mądrości – matka domu.