Chiara Lubich
|
„Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?”
W krzyku opuszczenia, w niezgłębionym cierpieniu Boga-Człowieka rozjaśnia się i zyskuje sens każde cierpienie ludzkie, a głęboka jedność Ojca z Synem w Duchu Świętym, ofiarowana właśnie w tym krzyku, staje się wzorem jedności miedzy ludźmi. Wnikając w tę wewnętrzną ranę Jezusa Chiara Lubich rozpoczyna duchową drogę, z której rodzi się Ruch Focolari. Ta rzeczywistość w Kościele ukazana w swych najbardziej wewnętrznych przejawach – gdzie duchowość splata się z teologią, modlitwa z historią, w bosko-ludzkiej przygodzie – staje się pieśnią radości i wdzięczności, „listem miłosnym do Jezusa opuszczonego”.