♦Nowa duchowość w Kościele – Z charyzmatu jedności Focolari rozkwitała, już od lat 40, duchowość jedności, o wyraźnym charakterze wspólnotowym, która okazała się  współbrzmieć z duchem Soboru Watykańskiego II i z duchowością komunii wskazaną przez papieża Jana Pawła II jako droga do uczynienia Kościoła „domem i szkołą komunii”.

♦Wspólnotowa droga do świętości – Jest to droga duchowa otwarta dla wszystkich: młodych i dzieci, osób świeckich i zakonnych: „Świętość jest w zasięgu wszystkich; upadają bariery, które oddzielają świat świeckich od życia mistycznego; powszechnie dostępne stają się skarby zamku, do których tylko niektórzy byli dopuszczeni”, jak pisze Igino Giordani (http://www.iginogiordani.info/) po pierwszym spotkaniu z Chiarą Lubich w 1948 roku.

♦Komunia z papieżem i biskupami – Od samych początków życie ewangelicznymi słowami: „Kto was słucha, mnie słucha”, oznaczało rozpoznanie  w papieżu i w biskupach głosu Chrystusa. Do dziś ten właśnie duch ożywia relacje z papieżem i biskupami.

♦Światło Jezusa – który staje się duchowo obecny, tam gdzie dwaj lub trzej zebrani są w Jego imię (por. Mt 18,20) – nie tylko wyjaśnia Pisma, ale pozwala zrozumieć jeszcze głębiej nauczanie papieży i biskupów. Jest to światło, które pozwala „poczuć” Kościół w jego hierarchii, w jego nauce i w życiu całego ludu Bożego.

Na prośbę pasterzy współpracuje się konkretnie przy organizacji wielkich światowych zjazdów, jak Jubileusze i Spotkania rodzin i młodzieży; w diecezjach i parafiach, w organach doradczych na różnych szczeblach i w wielu inicjatywach o charakterze duszpasterskim.

♦Komunia i dialog z innymi ruchami i nowymi wspólnotami – Nowa droga komunii z ruchami, nowymi wspólnotami i stowarzyszeniami, otwarła się dzięki impulsowi danemu przez papieża Jana Pawła II w wigilię Zesłania Ducha Świętego `98, przy okazji wielkiego spotkania na placu św. Piotra. Droga, do której przyłączają się również ruchy i nowe wspólnoty rozkwitłe w innych Kościołach chrześcijańskich.

♦Nowa Ewangelizacja – Ruch, zrodzony z odkrycia na nowo Ewangelii, jest ciągle karmiony jej Słowami Życia, którymi członkowie starają się żyć na co dzień oraz promieniować w swoich środowiskach. Charakterystyczny charyzmat Ruchu oświetla Ewangelię pod kątem jedności. Kiedy żyje się owym „ miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem”, Jezus staje się duchowo obecny, tak jak obiecał. I to On ewangelizuje świat i powoduje rozszerzanie się Królestwa Bożego.

♦Odnowa życia społecznego – Jako że Ruch w dużej części złożony jest z osób świeckich, wnoszą one ewangelicznego ducha w różne dziedziny życia społecznego. Wzajemny charakter miłości, aż do zbudowania jedności, jawi się jako „paradygmat jedności”, „kod”, by przemienić życie społeczne, wprowadzając wymiar komunii, braterstwa w odniesienia między narodami i kulturami, w świat ekonomii i pracy, w politykę, w dziedzinę prawa i zdrowia, w kulturę, komunikację społeczną i sztukę. Przyczynia się do niezbędnej dziś globalizacji braterstwa, solidarności.