Nasz program rozpoczęliśmy w czwartek po południu. Była to odpowiedź na pragnienie nastolatków, aby organizować dłuższe (a nie tylko weekendowe) spotkania.
Program duchowy stanowił pogłębienie niektórych aspektów życia jego pełnią, jakimi są troska o dom, modlitwa i dbałość o nasze ciało, o które powinniśmy dbać jak o świątynię Boga. Chcieliśmy pozwolić żyć w nas Temu, który oprócz tego, że jest Prawdą, Dobrem i Życiem, jest również Pięknem, dzięki czemu możemy uczynić ze świata, w którym żyjemy, zakątek prowadzący duszę do Boga. Tekstom Chiary Lubich towarzyszyły doświadczenia z życia, opowiedziane przez opiekunów, również tych w wieku studenckim oraz post-studenckim, którzy byli współorganizatorami spotkania i swoim życiem pokazywali, że wybór Boga jest możliwy, także wśród młodych.
Każdy dzień naszego spotkania rozpoczynał się i kończył wspólną modlitwą, codziennie uczestniczyliśmy też we Mszy świętej. Ważnym momentem była piątkowa adoracja Najświętszego Sakramentu z piosenkami i rozważaniami, ale też z chwilami ciszy „sam na sam” z Jezusem. Tak! Życie pełnią życia powinno mieć mocny fundament, jakim jest pielęgnowanie osobistej relacji z Bogiem.
W ramach programu realizowane były różne zadania grupowe wymagające kreatywności i współpracy. Pierwszym zadaniem było stworzenie w mniejszych grupach mostów z kartek papieru i taśmy klejącej (bez użycia nożyczek!), tak aby mógł po nich przejechać samochodzik. Mimo wyrażonych przez nastolatków obaw, czy będą w stanie podołać temu wyzwaniu, wszystkie grupy w wyznaczonym czasie zbudowały imponujące mosty, a efekty wspólnej pracy zaprezentowały pozostałym uczestnikom. Następnie wspólnie zastanowiliśmy się, co możemy robić, aby budować mosty w relacjach z innymi ludźmi. W trakcie innego punktu programu była okazja do refleksji na temat tego, jaki był dom Rodziny z Nazaretu, jaki byłby w dzisiejszych czasach i jaki jest dom życia każdego z nas.
Zabawy, tańce i gry integracyjne (również planszowe) były bardzo różnorodne. Jedna z nich, zorganizowana na świeżym powietrzu (na przestrzeni 6 kilometrów), miała formę „escape roomu” i wymagała umiejętności orientacji w terenie, spostrzegawczości i zaradności. Okazało się, że działając razem, możemy rozwiązać najtrudniejsze zagadki!
W programie były również przewidziane warsztaty – do wyboru: z gier sportowych, ćwiczeń (również na siłowni), zajęć kulinarnych, wokalno-artystycznych oraz improwizacji teatralnej.
Mieliśmy okazję poznać mieszkańców Mariapoli Fiore, którzy z wielką radością przyjęli nas w swoich domach. Ponieważ było nas wielu, każda grupa gościła w jednym z 8 miejsc, więc pozostał niedosyt. Z wielką chęcią poznalibyśmy pozostałych 7 domów oraz domowników z ich niesamowitymi historiami.
W sobotni zielony wieczór, nasze tańce i zabawy grupowe były słyszane chyba w całej okolicy :).
Poznawanie nowych przyjaciół, mieszkańców miasteczka Fiore, atmosfera radości i jedności, zadania grupowe, warsztaty, a także wspólne zabawy i tańce – były najczęściej wypowiadanymi refleksjami i wrażeniami uczestników. Jesteśmy wdzięczni za wspólnie spędzony czas oraz gościnność mieszkańców Mariapoli Fiore i z radością czekamy na kolejne spotkanie!
M. Z.
