Um encontro capaz de superar grandes obstáculos; um salto no amor que aproxima as pessoas e gera unidade. Bella Gal, uma judia que vive perto de Tel Aviv, conta sobre sua amizade especial com E., uma cristã palestina.

Há alguns anos, tive um encontro muito interessante e profundo com uma mulher palestina, uma cristã, professora universitária, durante uma conferência em Jerusalém, onde ela estava dando uma palestra.

Seu nome é E. Ela criou seus filhos sozinha, enquanto seu marido esteve em uma prisão israelense por 10 anos. Ele foi liberado devido a problemas de saúde e, pouco tempo depois, infelizmente, morreu.

Mesmo sofrendo, E. não desistiu de viver e educou seus filhos que agora são profissionais, cada um em sua própria área de especialização.

Seu discurso foi muito interessante, mas, ao mesmo tempo, muito triste.

Ao final da sua apresentação, sem esperar pela sessão de perguntas e respostas, deixei a sala. Eu não suportava ouvir sua história. Isso me fez lembrar de meu sofrimento, de minha primeira infância e de meus pais, que morreram durante o Holocausto.

Talvez tenha sido muito egoísta da minha parte, mas E. me deu um exemplo muito importante e uma lição para “fazer com que cada encontro valesse a pena”.

Depois de sair do salão, fui sentar-me no refeitório. De repente, senti alguém colocar a mão no meu ombro. Foi E. que me disse: “Eu a vi em minha palestra e também o vi sair no final. Aconteceu alguma coisa? Eu a ofendi?”

Embora E. tivesse todas as razões no mundo para ser hostil comigo, nos aproximamos com grande compaixão, percebendo que ambas tínhamos sofrido, mas tínhamos encontrado nossa força interior, recolhendo os pedaços, e abraçamos a situação.

Depois de conversar e chorar, E. e eu nos sentimos imediatamente conectadas, e sentimos muito amor e apreço uma pela outra. Fomos capazes de nos unir profundamente como mulheres e ver além das diferenças de nossa nação.

Ao longo dos anos, E. também ocupou um importante cargo político, e isto em nível histórico é uma grande conquista para uma mulher cristã que vive neste contexto.

Hoje, devo admitir, E. é minha alma gêmea além do muro que nos separa.

Bella Gal

10 Comments

  • Très touchée par cette expérience exceptionnelle qui donne foi en l’être humain. Merci Bella de l’avoir partagée. Vous nous ouvrez le coeur….

  • Io ho trovato per caso le mie anime gemelle …ero rientrata da poco nel mio paese ,mancavo da 18 anni …sono rientrata dopo che la mia giovane figlia ci ha lasciato per nascere il cielo…ero lontana dalla Chiesa e molto arrabbiata con Dio…ma un giorno incontro una sorella e mi invita a partecipare al laboratorio di Laboramor per dare un sostegno ai meno fortunati, ci vado ma molto riluttante e mi presenta altre due mie sorelle e la cosa mi ha ” incantato” è stata il loro sorriso il loro vedere il quotidiano con gioia e senza saperlo mi avevano riaperto il mio cuore inaridito , scopro più tardi che erano Focolarine ….ora faccio parte con orgoglio del movimento dei Focolari è credo fortemente che lo Spirito di Unita sia in mezzo a noi …grazie per l’ascolto

  • Es maravilloso, contemplar qué es posible, ir más allá.
    Encontrándose, él Jesús de una con él Jesús de la otra!!!!
    Hacerse ” UNO” con él dolor del otro !!!
    Y, cómo siempre , de CHIARA aprendí , busca lo qué te ” UNE ” no lo qué nos separa!!!!1️⃣

  • Dear Bella, it was a great surprise and a big joy to read your experience. We met and found each other as friends during the congress for members of various religions, belonging to the Focolare Movement, in Castel Gandolfo in June 2019. I thank you from the bottom of my heart for your life and your fidelity, even in difficult moments, in the Focolare Movement that – with your presence and other friends of various religions and convictions – makes it a truly worldwide family.
    We thank God who makes us brothers and friends, and – as I have already written to you earlier – I can’t wait to pay you and Yossi, your husband, a visit in Ra’Anna, God willing and epidemic permitting!

    • Carissima Bella, è stata una grande sorpresa e una grande gioia leggere questa tua esperienza. Ci siamo conosciuti ed trovati amici durante il congresso per membri di varie religioni, appartenenti al Movimento dei Focolari, a Castel Gandolfo in giugno 2019. Ti ringrazio di cuore per la tua vita e la tua fedeltà, anche in momenti difficili, nel Movimento dei Focolari che – con la presenza tua ed altri amici di varie religioni e convinzioni – lo rende una famiglia davvero mondiale.
      Ringraziamo Dio che ci fa trovare fratelli ed amici, e – come ti avevo già scritto per e-mail – non vedo l’ora di potere fare – Dio volente ed epidemia permettente – una visita a te e Yossi, il tuo marito, a Ra’Anna!

    • Beste Nico, ik wat niet of dit gaat werken., kom je mailadres even niet vinden. Alle bewondering voor jouw presentie op de wereld zoals die tot mij komt via internet.
      Ik heb een heel praktische vraag. Voor de viering van 200 jaar Radboud Universiteit, wordt een archief opgebouwd waarin ook aandacht besteed wordt aan het studentenleven. De Riďders va Stephan hebben besloten hun archief e parafernalia af te staan niets wereldschokkends, maar de universiteit maakt er serieus werk van. Wat wij missen tot nu toe zijn foto’s en ik kreeg zo maar het idee dat jij er wellicht hebt, ook al was je slechts korte tijd lid.
      Wellicht ook heb je nog iets anders interessants. Ik schat je in als iemand die graag iets noteert of vastlegt, al zegt dat niets over je bewaarcapaciteit.
      Dus als je nog foto’s of iets uit die tijd hebt wat interessant zou kunnen zijn, dan horen we dat graag .
      Als dit contact werkt, stuur ik je graag ern inventaris van ons archief toe. Een hartelijke groet

    • Grazie! Questa esperienza mi rinnova nella fiducia che il bene a vinto sul male e ce il mondo unito è possibile. Grazie ancora. Roberto G.

Deixe um comentário

O seu endereço de email não será publicado. Campos obrigatórios marcados com *