Markosen Ebanjelioak Jesus Berpiztuaren azken hitzak Hark apostoluei egindako agerpen bakarrera gordetzen ditu.
Haiek mahaian eserita daude, Jesusekin maiz ikusi genituen bezala, bere nekaldi eta heriotzaren aurretik, baina oraingoan komunitate txikia porrotak markatuta dago: hamaika geratu dira Jesusek aukeratutako hamabien ordez, eta gurutzearen unean, han zeudenetako batzuek ukatu egin zuten, eta askok ihes egin zuten.
Azken topaketa erabakigarri horretan, Berpiztuak errieta egiten die, berpizkundearen testigantza eman zutenen hitzei bihotza itxi zietelako (ik. Mk 16, 9-13), baina, aldi berean, bere aukeraketa berresten du: ahulak diren arren, beraiei agintzen die, hain zuzen ere, Ebanjelioa iragartzeko euren bizitza eta hitzekin, Jesus Bera den Berri On hori.
Hitzaldi irmo horren ondoren, Berpiztua Aitarengana itzultzen da, baina, aldi berean, ikasleekin «jarraitzen» du eta bere hitzak baieztatzen dizkie zeinu miresgarriekin.
«Zoazte mundu guztian zehar eta hots egin berri ona izaki guztiei».
Beraz, Jesusek bere misioa jarraitzera bidaltzen duen komunitatea ez da pertsona perfektuen talde bat, baizik eta, batez ere, berarekin «egotera» deitutakoak dira (ik. Mk 3, 14-15), bere presentzia eta bere maitasun paziente eta errukiorra esperimentatzeko. Gero, esperientzia honen arabera soilik, Jainkoaren hurbiltasun hori «izaki guztiei aldarrikatzera» bidaltzen ditu.
Eta argi dago misioaren arrakasta ez dagoela bere gaitasun pertsonalen esku, Berpiztuaren presentziarenean baizik, berak bere ikasleei eta fededunen komunitateari agintzen diena, non Ebanjelioa bizitzen eta iragartzen den neurrian hazten den. 1
Beraz, kristau bezala egin dezakeguna Jainkoaren maitasuna oihukatzea da gure bizitzarekin eta gure hitzekin, geure baitatik ausardiaz eta eskuzabaltasunez irtenda, itxaropenari bihotzak irekitzen dizkien Berpiztuaren altxorrak guztiei adeitasunez eta errespetuz eskaintzeko.
«Zoazte mundu guztian zehar eta hots egin berri ona izaki guztiei».
Kontua da Jesusen testigantza ematea beti, eta inoiz ez geure buruarena; baita geure buruari «uko» egitea ere, «txikiagotzea», Hura haz dadin. Senidetasunera bultzatzen duen bere Izpirituaren indarrari egin behar diogu lekua gugan: «[…] Espiritu Santuari jarraitu behar diot,
berak jartzen bainau, nebarekin edo arrebarekin topo egiten dudan bakoitzean, berarekin “bat egiteko” jarreran, perfekzioz zerbitzeko; maitatzeko indarra ematen dit, nolabait etsaiak badira; bihotza errukiz betetzen dit, barkatzeko eta haien beharrak ulertzeko; unea iristen denean nire arimako gauzarik ederrenak arduraz komunikatzera narama; nire maitasunaren bidez Jesusen maitasuna azaleratzen da eta transmititzen da. […] Bihotzean dugun Jainkoaren maitasun honekin eta honengatik urrutira irits gaitezke eta gure aurkikuntzaren partaide egin beste pertsona asko […] harik eta besteak, gugan dagoen Jainkoaren maitasunak eztiki zauriturik, gurekin “bat egin” nahi duen arte, laguntza, ideal, proiektu eta afektu trukaketa batean. Orduan bakarrik eman ahal izango dugu hitza maitasunaren elkarrekikotasunean, eta dohain bat izango da»2.
«Zoazte mundu guztian zehar eta hots egin berri ona izaki guztiei».
«Sorkuntza osoari»: sorkuntzaren mosaiko handiaren parte garela jabetzen gaituen ikuspegia da, gaur egun bereziki sentitzen duguna. Gizadiaren bide berri honetan, gazteak, kasu askotan, puntako dira; Ebanjelioaren estiloari jarraituz ekintzekin baieztatzen dute hitzez iragartzen dutena.
Zeelanda Berriko Robertek bere esperientzia partekatzen du webgunean3: «Gure lurraldean egiten ari den jarduera batek Zeelanda Berriko Wellington eskualdeko hegoaldeko Porirua portua berreskuratzen laguntzen du. Ekimen honek tokiko agintariak, maorien komunitate katolikoa eta bertako tribua inplikatu ditu. Gure helburua da tribu horri laguntzea portuaren berreskurapena gidatzeko, urak garbi joango direla ziurtatzeko eta moluskuak biltzea eta ohiko arrantza ahalbidetzeko, kutsaduraren beldurrik gabe. Ekimen horiek arrakasta izan dute eta komunitate-espiritu berri bat sortu dute.
Erronka da epe luzerako plan bati eustea, ez dedila zerbait iragankorrean gelditu, laguntza eta babesa emateko, eta tokian bertan aldea markatzeko».
LETIZIA MAGRI
