Hil honetako Bizi Hitza Paulok Korintoko kristauei idatzitako Lehenengo Gutunetik aterata dago. Efeson dago, Korinton, hiri kosmopolita eta merkataritza-gune handia, Afroditaren tenpluagatik famatua baina baita bere ohiko ustelkeriagatik ere; eta, hitz horien bidez, Korintoko komunitate greziarrean sortutako arazoei erantzun nahi die.
Urte batzuk lehenago Apostoluak egindako predikuari esker, eskutitzaren hartzaileak kristau federa bihurtu ziren paganismotik. Komunitatea banatzen zuten eztabaidetako bat erritu paganoetan idoloei sakrifikatutako haragia jan ahal izateari buruzkoa zen.
Kristorengan dugun askatasuna azpimarratuz, Pablok analisi zabala aurkezten du aukera jakin batzuen aurrean nola jokatu jakiteko, eta askatasunaren kontzeptua aztertzen du bereziki.
«Guztiz libre naizen arren, guztien esklabo egin naiz, ahalik jende gehien Kristorentzat irabazteko»
Kristauek badakitenez «idoloa ez dela ezer munduan eta Jainko bat besterik ez dela» (8, 4), berdin da idoloei sakrifikatutako haragia jatea edo ez jatea. Arazoa kristau bat oraindik kontzientzia hori eta fedearen ezagutza ez duen norbaiten aurrean dagoenean sortzen da, eta beraz, bere jarrerarekin, kontzientzia ahul bat eskandalizatu dezake.
Ezagutza eta maitasuna jokoan daudenean, Pablok ez du zalantzarik: ikasleak maitasuna aukeratu behar du, baita bere askatasunari uko eginez ere, Kristok egin zuen bezala, libreki maitasunagatik esklabo bihurtu zena.
Funtsezkoa da senide ahula artatzea, kontzientzia hauskorra eta gauzen ezagutza eskasa duena. Helburua, «irabaztea» da, Ebanjelioaren bizitza ona eta ederra ahalik eta pertsona gehienengana iritsi dadin zentzuan.
«Guztiz libre naizen arren, guztien esklabo egin naiz, ahalik jende gehien Kristorentzat irabazteko»
Chiara Lubichek idazten duen bezala, «Kristori erantsita bagaude, Hura baldin bagara, zatiketa edo pentsamendu kontrajarriak izatea Kristo zatitzea da. […] Lehen kristauen artean adostasuna hausteko arriskua balego, […] norbere ideietan amore ematea aholkatzen zen, karitateari eustearren. […] Gaur egun ere gauza bera gertatzen da: batzuetan pentsaera jakin bat hobea dela sinetsita ere, Jaunak iradokitzen digu batzuetan hobe dela gure ideietan amore ematea, guztiekin karitatea salbatzeko, hobe baita, adostasunean ez hain perfektua dena, desadostasunean perfektuena baino.
Eta ez hausteko egiten den tolestura hori – mingarria agian, baina baita eraginkorra eta Jainkoak bedeinkatua ere – Kristoren pentsamendurik benetakoenaren arabera batasuna mantentzen duten ezaugarrietako bat da, eta, beraz, haren balioa balioesten daki»[1].
«Guztiz libre naizen arren, guztien esklabo egin naiz, ahalik jende gehien Kristorentzat irabazteko»
François-Xavier Nguyen Van Thuan kardinal vietnamdarraren esperientziak – espetxean 13 urte igaro zituen, horietako bederatzi erabateko isolamenduan – maitasuna egiazkoa eta interesik gabea denean erantzun gisa maitasun gehiago sortzen duela adierazten du. Espetxeratu zutenean, bost zaindariren esku utzi zuten, baina buruzagiek bi astean behin beste talde batekin ordezkatzea erabaki zuten, gotzainak «kutsatu» egiten zituelako. Azkenean, beti zaindari berdinak uztea erabaki zuten, bestela kartzelako polizia guztiak «kutsatuko» zituelako. Berak zioen: «Hasieran, zaindariek ez zuten nirekin hitz egiten. Bai ala ez erantzun besterik ez zuten egiten. […] Gau batean pentsamendu bat etorri zitzaidan: “Frantzisko, zu oso aberatsa zara oraindik; Kristoren maitasuna duzu bihotzean; maita itzazu Jesusek maite izan zaituen bezala”. Hurrengo egunean gehiago maitatzen hasi nintzen, Jesus haiengan maitatzen, irribarrez, hitz atseginak esanez. […] Apurka-apurka lagunak egin ginen»[2]. Espetxean, kartzelarien laguntzaz, bularreko gurutzea egin zuen, bi egur zati metalezko katetxo batekin, hil arte eraman zuena haien artean sortutako adiskidetasunaren adierazgarri.
LETIZIA MAGRI
[1] C. Lubich, El arte de amar, Ciudad Nueva, Madrid 2006, 20122, pp. 130-131.
[2] F.-X. Nguyen Van Thuan, Testigos de esperanza, Ciudad Nueva, Madrid 2000, 202115, p. 87.
