De Focolarebeweging herdenkt dit jaar de honderdste geboortedag van haar stichtster Chiara Lubich. Naar aanleiding daarvan zei Andrea Riccardi, stichter van de gemeenschap Sant’Egidio, en persoonlijke vriend van Chiara, het volgende over haar: “In de dramatische omstandigheden van de Tweede Wereldoorlog kwam Chiara’s charisma tot rijping. Een charisma dat, hoewel diepgeworteld in het geloof, niet alleen van betekenis zou worden voor de katholieke Kerk, maar voor heel de wereld. Chiara was geen ‘sacristiegelovige’, maar keek naar de wereld en had haar lief.

Chiara was een historische figuur. In de geschiedenis van het christendom van de vorige eeuw, die werd geschreven door mannen, en waarin vrouwen meestal werden geplaatst in de hoek van de mystiek of de caritas, was Chiara een vrouw die met haar leven, denken en werken niet alleen de mystiek en de caritas verrijkte maar ook de politiek, de levens en idealen van mensen.

Zij had een groot gevoel voor persoonlijke relaties. Ze had het charisma van de vriendschap. Iedereen was uniek. Ze was een vrouw die duizenden mensen ontmoette, maar voor haar was niemand hetzelfde.

Zij had ook een groot vermogen om een passie over te brengen. Ze was zelf een gepassioneerde vrouw, gepassioneerd voor de eenheid van de wereld. Eenheid is het woord dat de sleutel is van haar bestaan ​​en van haar zoektocht naar vrede, wat ook oecumene inhoudt. Ik durf te zeggen dat Chiara juist als niet-theoloog én als vrouw meer van de oecumene heeft begrepen dan de meeste ‘technici’ van de oecumene.

Chiara schreef: “Gods kinderen zijn de kinderen van de liefde, ze vechten met een wapen dat hun leven zelf is.” Chiara had het leven begrepen als een geschenk. En met dat geschenk van het leven worstelen we om de wereld te veranderen, onszelf en anderen te veranderen.

We bevinden ons in een tijd van kleine passies. Chiara’s ideeën kunnen vandaag de dag misschien ook impopulair zijn, juist omdat we aan kleine passies hechten. Daarom zal dit jaar van herinnering aan Chiara Lubich een jaar van uitdaging vormen om de kleine passies te laten varen voor een grote passie. Chiara stelde haar hoop op een nieuwe orde in de wereld. Zij schreef: ‘De Heer is de enige die in staat is om van de mensheid een ​​familie te maken, waarbij de schoonheid van elk volk, elke gemeenschap en elke mens ten dienste staat van de ander. Dan zal het aardse vaderland een voorhof worden van het eeuwige vaderland.’

Ik denk dat het vieren van dit eeuwfeest een dienst is aan de wereld om haar te bevrijden van een al te kleingeestig denken. Chiara’s tijdgenoot Wojtyla schreef: ‘De wereld lijdt vooral aan een gebrek aan visie.’ Ik geloof dat onze wereld weer kan opbloeien door een visie zoals die van Chiara Lubich.”

Genomen uit de toespraak van Andrea Riccardi tijdens een persconferentie op 18 november 2019.