Brief van Margaret Karram, presidente van Focolare

 

Op 7 november schreef Margaret Karram, presidente van Focolare, een brief aan allen die zich verbonden voelen met Focolare.

Hieronder volgt de brief in zijn geheel.

Beste allemaal,

Ik ben nog steeds omgeven door de bijzondere sfeer van de onlangs afgesloten eerste zitting van de Synode waaraan ik heb deelgenomen, zoals jullie weten.  Een maand van “genade”, die ieder van jullie over de hele wereld met zoveel interesse en deelname heeft gevolgd.

Stilte, luisteren, delen, bekering… dit zijn enkele van de woorden die de diepgaande ervaring beschrijven die ik heb beleefd en die mijn leven heeft veranderd, die in mijn ziel een nieuwe liefde voor de Kerk heeft gelegd en die ik heb herontdekt als “Moeder” en “Hart” dat klopt voor de mensheid. 

Bij de opening had de paus gezegd dat de belangrijkste taak van de synode is: “onze blik weer op God te richten, om een Kerk te zijn die vol barmhartigheid kijkt naar de mensheid.”

En dat is de sterkste les die ik heb geleerd: mijn blik richten op God, die voor ons Jezus de verlatene is. Zonder Hem is er geen volledige gemeenschap en hebben de conflicten, tragedies en absurde gebeurtenissen die de wereld vandaag doormaakt geen zin. 

De oefening in synodaliteit die tijdens al die dagen werd ervaren, opende voor mij nieuwe horizonten over hoe wij, gelovigen, midden in een wereld die onverschillig en catastrofaal lijkt, stil kunnen zijn, kunnen leren luisteren, onszelf kunnen laten uitdagen, niet zozeer door persoonlijke uitspraken, maar door de gave die elke persoon meebrengt. Diversiteit van cultuur, van taal, van sociale status, zijn geen obstakel geweest, integendeel! Ik realiseerde me hoezeer dit ons kan omvormen. Ja, ik heb wat meer geleerd over ‘de kunst van de stilte’, waardoor we beter kunnen luisteren en onderscheiden wat de Heilige Geest ons wil laten zien.  

Er kwamen veel onderwerpen aan bod, veel sessies om te delen in kleine groepen. In de dialoog beleefden we veel momenten van overeenstemming over de verschillende onderwerpen, van uitwisseling en verrijking, maar ook verschillen van ideeën en diversiteit van uitdrukking volgens de verschillende culturen en tradities. Een unieke ervaring. Ik kan niet zeggen of er een instantie in de wereld is die ooit een soortgelijke ervaring heeft gehad: kardinalen, bisschoppen, priesters, religieuzen, diakens, mannen en vrouwen en gekwalificeerde personen van verschillende Kerken, samen op weg naar een mooiere en meer synodale Kerk.

Ik ben teruggekeerd met een hart vol vreugde, omdat ik het proces zelf echt heb kunnen waarderen. Het was een proces dat niet gericht was op het vinden van oplossingen en het geven van aanwijzingen met betrekking tot de besproken onderwerpen. De weg zelf stond centraal in deze sessie, zoals de paus meerdere malen zei: een geduldige en overtuigende weg, die samen met vele anderen wordt gegaan.

De bekering die ik voortdurend voelde was niet om na te denken over alles wat de Kerk doet, maar over wat de Kerk is, waarbij ik me concentreerde op de passie van het verkondigen van het Evangelie en Gods liefde aan iedereen.

“De weg van de synodaliteit is de weg die God verwacht van de Kerk van het derde millennium” – zo wenste paus Franciscus ons toe. Ik heb sterk het gevoel dat wij, als Werk van Maria, niet kunnen nalaten gehoor te geven aan deze oproep, sterker nog, we moeten het horen als een dringende oproep aan ons allen; een afspraak met de mensheid van vandaag die ons vraagt het leven van ons specifieke charisma, de eenheid, te intensiveren! Ik ben er zeker van dat deze weg van de Kerk een zegen voor ons is en ons zal helpen ons leven opnieuw te richten op wat essentieel is om de bijdrage van ons charisma nederig te kunnen aanbieden, zowel binnen de Kerk als aan de mensheid.

Een kostbaar geschenk dat ik als een bijzondere genade beschouw, was vervolgens de persoonlijke relatie met paus Franciscus. Verschillende keren heb ik hem kunnen groeten en een paar woorden met hem kunnen wisselen. Hij toonde me vaak zijn nabijheid en zijn gebeden voor het Heilige Land. 

Voor dit alles ben ik God enorm dankbaar en ik wil jullie allemaal over de hele wereld mijn grootste dank overbrengen voor de ontelbare gebeden en offers waarmee jullie me deze maand hebben begeleid en gesteund.

Via e-mails en berichten zijn jullie mij nabij geweest, ook om mijn verdriet te delen over het uitbreken van geweld in het Heilige Land, dat de tragedie van de oorlogen die in verschillende delen van de wereld plaatsvinden nog eens versterkt. Ik dank jullie uit de grond van mijn hart omdat ik, ook ondanks de algemene ontzetting, de kracht voelde die uit het gebed en de liefde van jullie allemaal tot mij kwam; dit heeft mij opnieuw de zekerheid gegeven dat we samen kunnen blijven geloven, hopen en God smeken om het geschenk van de vrede.

Ik wil jullie ook informeren dat het vanwege de situatie in het Heilige Land niet langer mogelijk is om samen met de gedelegeerden van de zones en de Algemene Raad de pelgrimstocht naar de het Heilig Land te maken, die enige tijd geleden gepland was om het 80-jarig bestaan van de Beweging te vieren. Het is met verdriet dat we hiervan hebben moeten afzien. Toch willen we dit jubileum plechtig vieren, en daarom wordt er een pelgrimstocht in Italië georganiseerd, naar Assisi, Loreto en Rome. We hopen dat het een moment van God kan zijn voor de hele Beweging, om ons ‘Ja’ te hernieuwen, net als Maria, in dankbaarheid voor het charisma dat we hebben ontvangen en om al onze zwakheden en mislukkingen aan zijn barmhartigheid toe te vertrouwen.

We hebben paus Franciscus gevraagd of hij ons op audiëntie kon ontvangen, en met grote vreugde kondig ik jullie aan dat hij ons die heeft toegezegd, juist op 7 december om 9 uur ’s ochtends.

Ik reken dus nog steeds op jullie gebeden, zodat we allen verenigd, in dankbaarheid aan de paus, aan Chiara en aan de velen die ons zijn voorgegaan, de vrucht van het charisma van deze 80 jaar kunnen aanbieden.

We zullen onze uiterste best doen om iedereen aan dit moment te laten deelnemen, vooral in het focolarejournaal op 9 december om 20.00 uur (Italiaanse tijd).

Ik groet jullie hartelijk,