Klaus Hemmerle (1929-1994), profesor teologii fundamentalnej w Bonn i Bochum (1969-1973), nastepca B.Welte na katedrze filozofii religii chrzescijańskiej we Fryburgu, od 1975 r. aż do śmierci bp. diecezji Akwizgran (Aachen – Niemcy). Jego twórczość obejmuje ponad 1000 pozycji, wśród których Tezom ontologii trynitarnej należy przyznać szczególne miejsce.
Myśl teologiczna i filozoficzna Hemmerlego łączy w sobie wszystkie cechy osobowości, o której z podziwem wypowiadało się wielu znających go osobiście: głębię duchową człowieka zanurzonego w Bogu, zdolnośc do uchwycenia całości i jedności obecnych we fragmentach, umiejętność niesłychanej syntezy, nowość języka wyrażającego odwieczną tajemnicę Boga i człowieka, wrażliwość na adresata. Uzdolniony muzycznie, malarsko i poetycko Hemmerle potrafi w mistrzowski sposób jednym pociągnięciem pióra „namalować” to, co w historii myśli obejmuje obszar wielu wieków, a przy tym wśród tak wielu różnych glosów odkryć harmonię, która pozwala im współgrać i je łączy. Umie też pochylić się nad najbardziej szczegółowymi zagadnieniami. Wszystko to sprawia, że jego dzieła, nawet te najmniejsze, „w swej formie maja coś z genialności” (K.Lehmann).
…
        ks. Paweł Borto