Komunia pomiędzy ruchami kościelnymi i nowymi wspólnotami

FA0015Dlaczego na krótko przed i zaraz po Soborze Watykańskim II pojawiło się w Kościele tyle ruchów i nowych wspólnot? To słowa kardynała Josepha Ratzingera wypowiedziane na początku jego wystąpienia teologicznego na Kongresie założycieli i odpowiedzialnych ruchów kościelnych, w przeddzień wigilii Zesłania Ducha Świętego 1998.
Ale nie dało się przewidzieć rozwoju, jaki nastąpił, kiedy zaczęło się urzeczywistnianie „komunii” pomiędzy nimi w odpowiedzi Janowi Pawłowi II, który na wielkim spotkaniu w wigilię Zesłania Ducha Świętego ’98 wskazywał ruchom kościelnym i nowym wspólnotom nowy etap: dać Kościołowi „dojrzałe owoce komunii”.
Z radością rozpoczęto wprowadzać w życie przykazanie miłości wzajemnej pomiędzy ruchami: „kochaj ruch drugiego jak twój własny”, zawsze pozostając w wierności własnemu charyzmatowi. Ta komunia, pomimo różnorodności charyzmatów i celów specyficznych, pozwala czuć się braćmi, a więc rozpoznawalnymi uczniami Chrystusa.
Rozpoczęła się modlitwa jednych za drugich, zaczęto odkrywać piękno i użyteczność innych charyzmatów. Ze wzajemnym ubogaceniem duchowym rozpoczęła się rzeczywista współpraca: we wspólnym przeżywaniu trudności i radości dawania świadectwa o Ewangelii, czy też w ofiarowaniu wspólnego wkładu życia w strukturach Kościoła lokalnego. Serce każdego otworzyło się szerzej na cały Kościół, dla którego został podarowany każdy charyzmat.
Wzrosła miłość do papieża, który tak szeroko nam błogosławił i wspomagał. Dzięki nawiązanej przyjaźni, poszczególne Ruchy odczuły jakby odnowioną młodość.
Komunia pomiędzy ruchami narodzona w Rzymie rozprzestrzenia się w świecie 
Ta komunia, która rozwinęła się w Rzymie, rozszerza się w sposób zaskakujący we wszystkich częściach świata. Żeby dać wyobrażenie wymiarowi geograficznemu komunii pomiędzy ruchami, możemy powiedzieć, że od 1998 roku do dzisiaj odbyło się na całym świecie 306 „Świąt Ducha Świętego” na wzór spotkania ruchów na Placu Świętego Piotra z Janem Pawłem II, z uczestnictwem ponad pół miliona członków należących do 331 ruchów i wspólnot kościelnych.
Zachęta papieża i biskupów
Tej inicjatywie dodał odwagi Jan Paweł II, w odręcznym liście do założycielki Ruchu Focolari:

Wielu biskupów diecezjalnych dostrzegło i poparło komunię, która wnosi – jak powiedzieli – nową ewangeliczną limfę w lud. Żeby przytoczyć jeden z wielu przykładów wzajemnej współpracy w Belgii: kardynał Daneels zaprosił wszystkie ruchy w diecezji brukselskiej do zorganizowania spotkania „Bruksela 2006”, projektu nowej ewangelizacji wielkich metropolii.  Jeden z biskupów tak komentuje po dniu przeżytej jedności pomiędzy ruchami: „To czasy jedności charyzmatów w Kościele, to godzina eklezjologii komunii, jaką żyło się w początkach. To nowość, która ma przyszłość. To jest przyszłość Kościoła!”

”Wspólna praca z innymi ruchami kościelnymi, by znaleźć punkt jednoczący, choć w różnorodności charyzmatów…to wiadomość bardzo pocieszająca…, ponieważ nieodzowna współpraca pomiędzy różnorodnymi organizacjami kościelnymi z pewnością przyniesie wiele owoców”.
„Ponieważ podczas gdy w Kościele posoborowym byli tacy, którzy mówili o „zimie” zamiast o ogłoszonej „wiośnie”, „Duch Święty, można by to tak określić, znowu zabrał głos. I w młodych mężczyznach i kobietach rozkwitała wiara, przeżywana w sposób integralny jako dar, jako cenny prezent, który pobudza do życia”.
Sekretariat do spraw dialogu pomiędzy ruchami i nowymi wspólnotami 

Via Frascati, 306
00040 Rocca di Papa (Roma) IT
Tel: +39-06-947989
Fax +39-06-94749320
e-mail: info.primodialogo@focolare.org