Dialog pomiędzy religiami dla braterstwa pomiędzy narodami

„Jako chrześcijanie jesteśmy świadomi, że tylko nowa miłość, bez pozostałości antysemityzmu, może uzdrowić 2000-letnie traumy nieprzyjaźni, prześladowań i pogardy. Co może się zdarzyć jeśli jako wyznawcy judaizmu i chrześcijanie jeszcze bardziej pogłębimy pomiędzy nami relację braterską, my którzy mamy wspólne dziedzictwo bezcennej Biblii, tego, co my nazywamy Starym Testamentem?”
/Chiara Lubich/.
Kilka dziesięcioleci temu członkowie Ruchu nawiązali kontakty dialogu i przyjaźni z wyznawcami judaizmu w różnych krajach, szczególnie w Izraelu, Europie, Ameryce Łacińskiej i Stanach Zjednoczonych.
Ruch Focolari współpracuje w wielu krajach z Międzynarodową Radą Chrześcijan i Żydów (International Council of Christians and Jews). Na spotkaniu w maju 2002 w Rydze (Łotwa), jego rada kierownicza zadecydowała o przyznaniu Ruchowi Focolari statusu obserwatora.
Najważniejsze wydarzenia 
GA0028♦1995 – Przedstawiciele wspólnoty żydowskiej Rzymu wręczają Chiarze Lubich symboliczne drzewko oliwne w uznaniu za jej wkład w dialog pomiędzy wyznawcami judaizmu a chrześcijanami.
♦1996 – „I międzynarodowy kongres dla przyjaciół Żydów”Odbywa się w Centrum Mariapoli w Castelgandolfo (Rzym) od 25 do 27 czerwca. Uczestniczą w nim przyjaciele żydzi pochodzący z Izraela, Stanów Zjednoczonych, Argentyny, Brazylii i różnych krajów europejskich. Spotkanie kończy się wizytą w Loppiano, Incisa Valdarno (Florencja).
♦1997 – Doktorat h.c. z Humane Letters dla Chiary Lubich wypromowany przez rabina Jacka Bemporada, ówczesnego dyrektora Centrum porozumienia chrześcijańsko –żydowskiego, przyznany przez Sacred Heart University w Fairfield, Konektiket (USA), za wkład w dialog chrześcijańsko-judaistyczny:
Chiara i ci, którzy idą za nią – jak stwierdza rabin Bemporad –próbują tworzyć światowe laboratorium, które eksperymentuje na tym właśnie, co my staramy się realizować na poziomie teoretycznym. Bazuje się na dwóch fundamentach: idei miłości i jedności”.
♦1998 – Spotkanie Chiary Lubich z członkami wspólnoty żydowskiej z Argentyny i Urugwaju, na zaproszenie B’nai B’rith Argentina i innych organizacji w Buenos Aires (20 kwietnia). Chiara Lubich, prezentując duchowość jedności, podkreśliła punkty wspólne z dziedzictwem duchowości żydowskiej.
Punktem kulminacyjnym było odniesienie się do Shoah: „to niewypowiedziane cierpienie Shoah i innych późniejszych krwawych prześladowań, nie może nie przynieść owoców”.
„My chcemy dzielić je razem z Wami, by już nie było dzielącej nas przepaści, ale most, który nas jednoczy. I żeby stało się ziarnem jedności”.
GA0031Od tej chwili to silne doświadczenie braterstwa odnawia się i pogłębia. Z każdym rokiem przybywają liczni przyjaciele Żydzi, główne postaci Dnia Pokoju obchodzonego w O’Higgins, miasteczku Ruchu w Argentynie. W 2004 przybyło 300 osób z Buenos Aires, Kordoby, Rosario. Rabin dr Mario Hendler, który przewodzi Konwencji Rabinackiej Latynoamerykańskiej, potwierdził:
„Budujemy moment historyczny, którego znaczenie doceni się w przyszłości”.
♦2005 –„Miłość Boga, miłość bliźniego, w dwóch tradycjach”. Jest to tytuł pierwszego sympozjum na temat dialogu żydowsko-chrześcijańskiego prowadzonego przez Ruch Focolari, które odbyło się w Castelgandolfo (Rzym) od 22 do 26 maja. Uczestniczyło w nim około stu przedstawicieli chrześcijaństwa i judaizmu. Wystąpił tam także kardynał Walter Kasper, przewodniczący Papieskiej Rady do spraw Jedności Chrześcijan. Kardynał Kasper wskazał trzy wyzwania na przyszłość: „Musimy uczynić wszystko, co możliwe, żeby się poznać”, pogłębić wzajemne badania teologiczne, a także „współpracę”. Ze strony judaizmu wystąpił Ibraham Skorka, rektor seminarium rabinackiego Ameryki Łacińskiej z Buenos Aires, pogłębiając temat „koncepcji Człowieka”, podczas gdy „obecność i cisza Boga” stanowiły centrum wystąpienia Jacka Bemporada, dyrektora Centrum Porozumienia Międzyreligijnego w Nowym Jorku i egzegety katolickiego Gerarda Rossé. Pośród prelegentów ze strony katolickiej, między innymi Piero Coda i Jesus Castellano. Spotkanie zakończyło się uczestnictwem w audiencji generalnej na placu św. Piotra , podczas której Benedykt XVI pozdrowił uczestników Sympozjum.
W obecnej głębokiej, światowej transformacji w kierunku społeczeństwa coraz bardziej wielokulturowego i wieloreligijnego, z pojawieniem się nowych fenomenów ksenofobii i nietolerancji religijnej i porażającego zderzenia cywilizacji, Ruch zaangażował się w prowadzenie dialogu pomiędzy religiami, ażeby pluralizm religijny ludzkości nie był przyczyną podziałów i wojen, ale miał swój wkład w odnowę w braterstwie jedności rodziny ludzkiej.
I to właśnie na poziomie duchowości dialog przedstawia się najbardziej urodzajnie. Utwierdziło się w ostatnich latach dialogu przekonanie, że to, czego oczekują od nas chrześcijanie i wyznawcy innych religii, to przede wszystkim konkretne świadectwo miłości zaczerpniętej z Ewangelii. Nie przypadkiem wspólna wszystkim religiom jest złota reguła: „Nie czyń innym tego, czego byś nie chciał, aby tobie uczyniono”. W klimacie miłości wzajemnej, którą wzbudza życie według „złotej reguły”, może rozpocząć się dialog.
Wymaga on „jednoczenia się” tzn. „życia drugim”. Nie jest to odniesienie czystej sympatii, otwartości i szacunku, ale praktyka, która wymaga kompletnej „pustki” w nas, aby utożsamić się z innymi, ażeby ‘wejść w skórę drugiego’ i przeniknąć, jakie znaczenie ma dla niego bycie muzułmaninem, hinduistą, buddystą.
Efekt jest podwójny: pomaga nam inkulturować siebie, poznając w ten sposób religię, słownictwo drugiego oraz predysponuje innych do słuchania.
Możemy przejść w ten sposób „do pełnego szacunku głoszenia”, gdy w uczciwości wobec Boga i nas samych, a także szczerości wobec bliźniego, mówimy jak nasza wiara ukazuje traktowany temat, bez narzucania drugiemu niczego, bez cienia prozelityzmu, ale z miłości. W ten sposób wzrasta się we wzajemnym poznaniu.
Skutki dialogu
Efektem dialogu w tym duchu nie jest synkretyzm, ale odkrycie własnych korzeni religijnych, tego, co nas jednoczy: żywe doświadczenie braterstwa. Wzmacnia się wspólne zaangażowanie, aby być sprawcami jedności i pokoju, szczególnie tam gdzie przemoc, nietolerancja rasowa i religijna próbują wydrążyć przepaść pomiędzy członkami społeczeństwa. Rozwijają się także znaczące wspólne działania humanitarne.

„Jeżeli uda nam się wspólnie wyrwać z serc uczucie niechęci, przeciwstawić się wszelkiej postaci nietolerancji i oprzeć wszelkim przejawom przemocy, powstrzymamy falę okrutnego fanatyzmu, który wystawia na ryzyko życie tak wielu osób, utrudniając postęp pokoju na świecie. Zadanie to jest trudne, ale nie niemożliwe. Wierzący wie bowiem, iż mimo własnej słabości może liczyć na duchową siłę modlitwy” (Benedykt XVI, Kolonia, spotkanie ze wspólnotami muzułmańskimi, 20 sierpnia 2005).

Rozprzestrzenianie się
Ze względu na powszechną ekspansję Ruchu, jest już zapoczątkowany dialog ze wszystkimi głównymi religiami świata, nie tylko z pojedynczymi wyznawcami, czy liderami religijnymi, ale także z liderami i członkami różnych ruchów: jak świecki ruch buddyjski Rissho Kosei-kai, który liczy 6 milionów członków; American Society of Muslims(USA) z ponad 2 milionami osób; Swadhyaya Family (Indie), który obejmuje 8 milionów członków, w większości hinduistów. Jest też ponad 30 000 wyznawców innych religii, którzy żyją, na ile to możliwe, duchem Ruchu i angażują się współpracując dla jego celów.
Stała szkoła dialogu międzyreligijnego ma siedzibę w miasteczku Tagaytay (Manila, Filipiny), centrum spotkań i rozpowszechniania duchowości dla Azji. Inna szkoła dialogu ma siedzibę w miasteczku Luminosa w Stanach Zjednoczonych; aby dać okazję do wzajemnego poznania, co roku jest tam przyznawana osobistościom z różnych religii, zaangażowanych w dialog dla pokoju, „Nagroda Luminosa”.

Od 1994 Chiara Lubich znajduje się wśród honorowych przewodniczących Światowej Rady Religii dla Pokoju (WCRP). Od 1979 przedstawiciele Ruchu uczestniczą w światowym zgromadzeniu WCRP oraz w spotkaniach i inicjatywach lokalnych.

Od tego momentu dialog międzyreligijny stał się nierozerwalnie jednym z celów Ruchu: „Natychmiast – mówi Chiara – zrozumiałam, że to wszystko wskazywało nam „pewien przełom”, którego musieliśmy dokonać w naszym Ruchu. Zrozumiałam, że musimy zwrócić się w kierunku osób innych religii, pozwalając, aby Duch Święty wskazał nam, co i jak mamy czynić”.

W 1977 Chiara Lubich jest w Londynie, aby przyjąć w Guild Hall Nagrodę Templetona za „postęp w religii”. Przedstawia swoje doświadczenie wobec osobistości różnych religii. Nieoczekiwane jest natychmiastowe i żywe zainteresowanie wyrażone przez obecnych na sali przedstawicieli różnych religii.

Kontakt

Centrum dialogu międzyreligijnego
via Frascati, 306
00040 Rocca di Papa (Roma) IT
tel. +39-06-9497489
fax +39-06-9496221
email: info.dialogointerreligioso@focolare.org