Centralne rozdziały III i IV są poświęcone miłości małżeńskiej, która, oprócz miłości, która jednoczy nas z Bogiem, […] jest „największą przyjaźnią (AL 123). W długim komentarzu do Hymnu do miłości świętego Pawła, przedstawionego jako magna charta prawdziwej miłości, również pomiędzy małżonkami i w relacjach rodzinnych, Papież podkreśla w sposób szczególny pewne cnoty, które ją charakteryzują: cierpliwość, współczucie, uprzejmość, umiejętność życia z niedoskonałościami własnymi i innych, podkreśla konieczność dialogu, obdarzania zaufaniem i przebaczeniem, ostrzega przed pokusą posiadania i agresji (AL 90-119).

Na koniec zatrzymuje się na miłości małżeńskiej, więzi o wielkim bogactwie odcieni: miłość przyjaźni nazywa się „miłością” (caritas), kiedy rozumiemy i doceniamy „cenną wartość”, jaką posiada druga osoba[…].Natomiast czuła troska jest przejawem tej miłości, która wyzwala się z tego egoistycznego pragnienia posiadania(AL. 127).

Miłość małżeńska oświecona Ewangelią może stać się dla małżonków, dla każdego z nich i wspólnie, drogą do Boga. Dobrze przeżywana komunia rodzinna jest prawdziwą drogą do świętości w życiu codziennym i drogą rozwoju mistycznego, środkiem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem[…]. Zatem osoby posiadające głębokie pragnienia duchowe nie powinny odczuwać, że rodzina oddala je od rozwoju w życiu Duchem Świętym, ale że jest to droga, której użył Pan, aby je doprowadzić do szczytów zjednoczenia mistycznego (AL 316). Nawet jeśli jedno z małżonków jest niewierzące: miłowanie współmałżonka niewierzącego, obdarzanie go szczęściem, ulżenie jego cierpieniom i dzielenie z nim życia jest prawdziwą drogą uświęcenia(AL 228).