Gdy dusza zdana na Boga uczyniła swoim prawem „wiarę w miłość” (por. 1 J 4,16), Bóg się jej objawia, a ona, patrząc nowymi oczami, widzi, że z każdej próby zbiera się nowe owoce, że po każdej walce następuje zwycięstwo, że z każdej łzy rozkwita nowy
uśmiech. Pełne melancholii przysłowie: „Nie ma róży bez kolców” nic już duszy nie mówi, bo dzięki rewolucji miłości, w którą Bóg ją porwał, prawdą jest coś zupełnie przeciwnego: „Nie ma kolców bez róży”.