„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5, 9).

Obserwatorium utworzone przez trzy włoskie uniwersytety poinformowało ostatnio, że w ciągu jednego roku pojawia się w sieci ponad milion wiadomości pełnych nienawiści. Coraz bardziej brutalne są te wymierzone w cudzoziemców, Żydów, ale przede wszystkim w kobiety.

Oczywiście nie można uogólniać, ale chyba każdy z nas doświadczył w rodzinie, w pracy, w rywalizacji sportowej itd. antagonizmów oraz zachowań kłótliwych czy obraźliwych, które dzielą ludzi i zagrażają społecznemu współżyciu. Na całym świecie obecnie toczy się 56 konfliktów zbrojnych, z największą od czasów II. wojny światowej liczbą ofiar cywilnych.

W tym kontekście słowa Jezusa brzmią dziś bardziej niż kiedykolwiek prawdziwie, prowokująco i dobitnie:

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi”.

„Każdy naród, każdy człowiek odczuwa głębokie pragnienie pokoju, zgody, jedności. A jednak mimo wysiłków i dobrej woli, po tysiącach lat wciąż nie jesteśmy zdolni do trwałego i stałego pokoju.

Jezus przyszedł, aby przynieść nam pokój, ale – jak mówił – nie taki, jaki «daje świat»[1], ponieważ pokój Jezusowy to nie tylko brak wojny, kłótni, podziałów, urazów. Jego pokój jest czymś znacznie więcej. Jest on pełnią życia i radości, jest ocaleniem całej osoby, jest wolnością, jest braterstwem w miłości między wszystkimi narodami.”[2]

Słowo Życia wybrane na ten miesiąc to siódme z błogosławieństw, od których rozpoczyna się Kazanie na Górze (Mt 5, 7). Jezus, który je wszystkie ucieleśnia, zwraca się do swoich uczniów, aby ich pouczyć. Warto zauważyć, że osiem błogosławieństw sformułowano w liczbie mnogiej. Możemy stąd wnioskować, że akcentują one nie tyle postawę czy cnoty indywidualne, lecz wskazują raczej na etykę wspólnotową, która urzeczywistnia się w zbiorowości.

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.”

Kim są ci wprowadzający pokój? „Siódme błogosławieństwo jest najbardziej dynamiczne, wyraźnie praktyczne. Użyto słów podobnych do tych, jakie pojawiają się w pierwszym wersecie Biblii w odniesieniu do stworzenia, wskazujących na inicjatywę i trud. Miłość ze swej natury jest kreatywna, jest zawsze twórcza i szuka pojednania za wszelką cenę. Synami Bożymi nazywani są ci, którzy nauczyli się sztuki pokoju i ją praktykują.”[3]

„Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.”

Jak więc żyć tymi słowami?

Przede wszystkim szerząc wszędzie autentyczną miłość. Następnie interweniując, kiedy pokój wokół nas jest zagrożony. Czasami wystarczy z miłością i do końca wysłuchać stron sporu, a znajdzie się rozwiązanie.

A ponadto, nie poddawajmy się, dopóki relacje – często zerwane z błahych powodów – nie zostaną odbudowane. Być może moglibyśmy podjąć – w ramach organizacji, stowarzyszenia lub parafii, do której należymy – konkretne inicjatywy mające na celu uświadamianie wartości pokoju. Na świecie podejmowane są niezliczone inicjatywy – wielkie i małe – które służą tej sprawie: marsze, koncerty, spotkania, podobnie jak sam wolontariat, będący wyrazem hojności, która buduje pokój.

Istnieją również programy edukacji dla pokoju, takie jak Living Peace[4]. Jest już ponad 2600 szkół i grup, które uczestniczą w tym projekcie, a ponad dwa miliony dzieci, młodzieży i dorosłych na pięciu kontynentach włącza się w te inicjatywy. Jedną z nich jest – inspirowana kostką miłości Chiary Lubich[5] – „kostka pokoju”, na której wypisane są hasła pomagające budować pokojowe relacje. Kolejna inicjatywa to rozpowszechniony na całym świecie Time out: codziennie o godzinie 12:00 moment zatrzymania się, chwila ciszy, refleksji lub modlitwy o pokój.

Oprac: Augusto Parody Reyes
i zespół Słów Życia

[1] Por. J 14, 27.

[2] Ch. Lubich, Słowo Życia, Styczeń 2004.

[3] Papież Franciszek, Audiencja Generalna. Katecheza o Błogosławieństwach. Środa 15 kwietnia 2020.

[4] http://livingpeaceinternational.org

[5] Ch. Lubich, L’arte di amare, Città Nuova Editrice, Roma 2005.