Było to spotkanie wyjątkowe pod wieloma względami – zaczynając od głównego hasła: „Pod prąd”. Kiedy się nad tym hasłem zastanawialiśmy, niektórzy zwrócili uwagę, że nie zawsze pójście pod prąd jest właściwą opcją – to zależy, czy prąd niesie ze sobą dobre czyny czy złe. Zdarza się, że decydujemy się sprzeciwić „rzece”, nawet jeśli „wszyscy” myślą inaczej. Tutaj przykładem dla nas może być Jezus – w Ewangelii są podane przykłady, kiedy mówił i robił rzeczy, na które nikt nie miał odwagi – kierował się dobrem konkretnej osoby lub wiernością Ojcu.
Program kongresu był bardzo różnorodny. Tematy dotyczyły duchowości i relacji z Bogiem, sportu, stresu oraz dobrego wykorzystania czasu. Wspaniałą okazją do poznania się i wymiany doświadczeń okazały się spotkania w małych, międzynarodowych grupach. Dużym wyzwaniem była wielość języków; nawet nowoczesna technologia miała problemy z udźwignięciem tego problemu. 
Ale cierpliwie przetrwaliśmy wszystkie próby tłumaczeń i poznaliśmy najbardziej praktyczne czeskie słowo: „funguje” i „nie funguje” (działa/nie działa). Było też wiele momentów, kiedy rozumieliśmy się bez konieczności tłumaczeń – na przykład w czasie przedstawiania scenek z Pisma Świętego, w czasie wspólnej modlitwy czy podczas zabaw i tańców.
Każdy kraj miał możliwość zaprezentowania się. Przywieźliśmy na przykład specjały do spróbowania, co było świetną okazją do poznania naszej różnorodności. My z Polski przedstawiliśmy także postacie kilku polskich świętych, a w czasie wspólnego świętowania w ostatni wieczór – zaśpiewaliśmy trzy piosenki, jedną z nich – „Hej, sokoły” – razem z rówieśnikami z Ukrainy i Słowacji.
Jedno popołudnie było przeznaczone na zwiedzanie Pragi – jak twierdzili Czesi – „najpiękniejszego miasta na świecie”. Faktycznie Praga jest wyjątkowa! Byliśmy pod wrażeniem. Czuliśmy też szczególną opiekę z Góry, ponieważ na czas naszego zwiedzania deszcz przestał padać. Tego dnia mieliśmy także uroczystą Mszę św. w katedrze, po której ksiądz Arcybiskup zaprosił nas na poczęstunek.
Wyjątkowym momentem było połączenie z młodymi z Ziemi Świętej – razem pomodliliśmy się o pokój.
Dziękujemy wszystkim, dzięki którym ten kongres i nasz wyjazd był możliwy!
A oto kilka wypowiedzi uczestników:
„Przebywanie z rówieśnikami, którzy mają te same wartości i pomysły na życie, dało mi wiele radości i nadziei”.
„Tutaj naprawdę byłam sobą i nie miałam potrzeby bycia kimś, kim nie jestem, ponieważ czułam się w pełni zaakceptowana. Widziałam, że inni też są sobą, więc łatwiej było nam się do siebie zbliżyć”.
„Imponujące było to, że nastolatkowie z wielu różnych kultur i krajów byli aż tak zjednoczeni. Zwłaszcza ostatni wieczór zrobił na mnie wielkie wrażenie. Mogliśmy się rozumieć, mimo że nie znaliśmy dobrze swoich języków”.
„Świadomość, że nie tylko ja chcę iść pod prąd, daje mi dużo siły i odwagi!”
„Słyszałam, że geny są na całym świecie, ale teraz mogłam tego doświadczyć i to jest wspaniała rzecz”.
