„Między chrześcijanami stało się jak w małżeństwie. W życiu małżeńskim trudności są nieuniknione. Jednak kiedy jest miłość, służą one utrzymaniu i wzrostowi jedności. Kiedy miłości nie ma, problemy stają się przeszkodą nie do pokonania i uznaje się je za przyczynę separacji.
W rzeczywistości jednak to nie problemy rozbiły rodzinę, ale brak miłości.
Tak również pomiędzy Kościołami. Podział nastąpił nie tylko z powodów religijnych czy teologicznych, ale również – a często: przede wszystkim – politycznych, ekonomicznych, kulturowych. W miarę wzrastania miłości, nie-jedność stanie się nie do wytrzymania i problemy zostaną pokonane.

Myślę, że pewnego dnia różne Kościoły, nie porzucając własnej tradycji i tych wszystkich uprawnionych sposobów wyrazu, które rozwinęły się w historii, będą mogły uczestniczyć – kiedy Bóg zechce – w jednoczącym Soborze i sprawić, aby Kościół, zachowując wiele sposobów wyrazu, był jeden.
Na razie czas jeszcze nie dojrzał, ale Bóg w jednym dniu może pozwolić nam przeżyć tysiąc lat. Byłoby to wydarzenie, które dotknęłoby głęboko także wszystkich wyznawców wielkich religii”.

Za: “COLLOQUI” – Pasquale Foresi – Città Nuova 2009 – s. 155-156-161.