Jezus Opuszczony – klucz do jedności

 
Punkt duchowości, którym staramy się żyć w tym roku to Jezus Ukrzyżowany i Opuszczony. Uważamy Go za "klucz do jedności naszej duszy z Bogiem", ponieważ w Nim właśnie znajdujemy drogę do urzeczywistnienia jedności z Panem. (Coll CH 03.11.1983)

unico-benepodpisJezus Opuszczony to „coś więcej” Męki i w samej Męce. Jezus stracił uczniów i Matkę, tracił życie, które ludzie Mu wydzierali przez biczowanie, koronę cierniową, gwoździe, krew, którą przelał, przez przybicie do krzyża. Pozostała Mu jeszcze jedność z Bogiem, Jego Ojcem. Zgadza się ją stracić, zgadza się wyrzec również jej: „Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?” (Mt 27, 46). A przez to wszystko składał siebie w ofierze za nas. Jego opuszczenie jest tym „czymś więcej”, które znamy z naszej duchowości i które prowadzi do „ogołocenia wewnętrznego i zewnętrznego”, koniecznego dla każdej jedności. […].

Wszystko to stało się dla nas zrozumiałe już 24 stycznia 1944 roku, w niecałe dwa miesiące od momentu, który uważamy za początek Ruchu, czyli od 7 grudnia 1943 roku, […] poznałyśmy to cierpienie Jezusa. Opowiada o tym zdarzeniu Dori Zamboni, jedna z pierwszych Fokolari: „Chodziłyśmy odwiedzać biednych i od nich prawdopodobnie złapałam jakieś zakażenie twarzy. Byłam cała w ranach, a lekarstwa nie zatrzymywały choroby. Jednak z twarzą odpowiednio chronioną nadal chodziłam na Mszę św., a w soboty na nasze spotkania… Było zimno i niebezpiecznie było wychodzić (…). Ponieważ rodzice mi tego zabraniali, Chiara poprosiła jednego z ojców kapucynów o przyniesienie mi Komunii Świętej. Podczas gdy odprawiałam dziękczynienie, kapłan ten zapytał Chiarę, w jakim momencie, jej zdaniem, Jezus cierpiał najbardziej podczas swej męki. Odpowiedziała, że zawsze słyszała, iż najbardziej cierpiał w Ogrodzie Oliwnym. A kapłan: «A ja sądzę, że na krzyżu, kiedy wołał: ‘Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?’»”. Skoro tylko ojciec wyszedł (…), zwróciłam się do Chiary, pewna, że otrzymam jakieś wyjaśnienie. Tymczasem powiedziała mi: „Jeśli największym cierpieniem dla Jezusa było opuszczenie Go przez Ojca, to my wybieramy Go takiego jako ideał i idziemy za Nim»”. (Ch. Lubich, Klucz do jedności, cyt., ss. 322-323).

Właśnie 24 stycznia postanowiłyśmy całkowicie podarować się Jemu, jako największej miłości. W Jezusie Opuszczonym (…) zobaczyło się „klucz do jedności”.

Fragmenty Chiara Lubich, Duchowość jedności nową drogą, Fundacja Mariapoli, 2004.

Regulamin(500)