«W każdym chrześcijańskim domu, powtarza się w jakiś sposób cud domu nazaretańskiego, jeśli ten dom rodzi dla ludzi Chrystusa». Rodzina została nazwana Kościołem domowym przez Sobór Watykański II: Kościół oznacza wspólne życie w miłości, a więc w Bogu; wspólne życie, którego centrum jest Pan.

Jeśli z taką świadomością zakładamy rodzinę, dom – każdy dom chrześcijański – stanie się dla społeczeństwa zalążkiem nowego życia moralnego i fizycznego, a zarazem «focolare – ogniskiem domowym» czyli źródłem ciepła, aby ożywić otoczenie. Jak naucza Sobór: «Od świętości i pełni życia duchowego rodziny zależy życie fizyczne i moralne ludzkości, a jeszcze bardziej rzeczywiste szerzenie Królestwa Bożego».

Paweł VI mówi: «Za pośrednictwem małżeństwa i rodziny Bóg bardzo mądrze połączył dwie z największych ludzkich rzeczywistości: misję przekazywania życia i miłość wzajemną, będącą właściwą miłością pomiędzy mężczyzną i kobietą».

Żaden poeta nie wyniósł na takie wyżyny miłości małżeńskiej. Tutaj naprawdę religia Chrystusa wyraża się jak poezja, stawiając rodzinę w centrum, u źródeł społeczności. Życie istnieje, jeśli panuje miłość, pierwszy warunek jedności małżeńskiej. Jeśli małżonkowie się kochają, «są współpracownikami miłości Boga Stworzyciela i jej wykonawcami», mówi Sobór. Jeśli są tego świadomi, pobierając się, przygotowują się do wypełniania kapłaństwa królewskiego, wielkiego misterium, jak je definiuje św. Paweł. Kochając się, uświęcają się; dzielą się Bogiem, który jest miłością. Świadczą o Nim. Jeśli małżonkowie się kochają są znakiem dla ludzi, że rzeczywiście są chrześcijanami i żyją życiem Boga. Świat antyczny nawrócił się, patrząc jak chrześcijanie się kochali, poczynając od domu. Kochali się, a więc ich religia była prawdziwa i Bóg był w nich obecny. Kochając się, małżonkowie, znajdują szczęście i budują swoją świętość. Dom staje się świątynią, staje się Niebem. W miłości tkwi sekret mocy rodziny, jej zgodnego życia; miłość jest pomocą we wszelkich trudnościach. Brak miłości powoduje, wraz z rodziną, upadek samego istnienia. Tak to świętość objawia się jako zdrowie ducha, który wpływa także na ciało i jak czysta, uzdrawiająca fala przelewa się na całe społeczeństwo. Lud Boży rodzi się w chrześcijańskim domu.