Przeżyć Tabor

 
SŁOWO NA II NIEDZIELĘ WIELKIEGO POSTU

Ewangelia Świętego Mateusza przedstawia nam dzisiaj Przemienienie Pańskie. Apostołowie żyli zawsze z Jezusem, przeżywali, na co dzień piękno Jego słów, nadzwyczajność Jego czynów, ale i zwyczajność Jego ziemskiego człowieczeństwa. Niektórym jednak Ojciec Niebieski chciał pokazać Pana Jezusa również w Bożej chwale, by nie wątpili w Niego w chwilach próby. Wydarzenie, które miało miejsce na górze Tabor pozostało na pewno na stałe w pamięci Piotra, Jana i Jakuba i pomogło im wierzyć i iść naprzód w tragicznych godzinach męki i śmierci Pana Jezusa oraz w trudnych dniach ucisku i własnej męki.

Bóg wie, że potrzebujemy chwil odczucia większej Jego bliskości, jako pomocy na chwile trudu i cierpienia. Takimi chwilami bliskości z Bogiem mogą być wielkopostne rekolekcje parafialne czy inne. Są one zalecane, aby dobrze przygotować się do głębokiego przeżycia wydarzeń Wielkiego Tygodnia i mogą stać się naszym małym przeżyciem Taboru. Po zakończeniu takich rekolekcji, człowiek wraca często do codzienności, niosąc w sobie skarb. Co może być tym skarbem?

Oto kilka świadectw uczestników rekolekcji wielkopostnych.

„Przeżyłam chwile głębszej modlitwy. Zrozumiałam, że życie chrześcijańskie może się rozwijać tylko na fundamencie modlitwy. Czułam, że warto uczyć się żyć w rozmowie z Bogiem, słuchając Jego głosu, wyrażając Mu naszą miłość, ofiarując Mu nasze czyny, naśladując Jego styl życia”.

„Doświadczyłam łaski Eucharystii. Jezus nie mógł nam podarować niczego większego. Ona przemienia nas w Niego, nadaje nam Jego wartość, czyni nas Bożym rodzeństwem, Bożą rodziną. Warto uczestniczyć w Eucharystii i przyjmować Komunię Świętą tak często jak to tylko możliwe”.

„Łaska rekolekcji pomogła mi zobaczyć człowieka w nowym świetle, odkryć, że Jezus jest obecny w każdym z nas, jak w żywym tabernakulum i że świat jest jakby wielką świątynią, gdzie możemy kochać Boga, służąc ludziom”.

„Doświadczyłem w nowy sposób Kościoła, jako wspólnoty uczniów Jezusa zjednoczonych w Jego miłości. Przeżyłem Kościół, w którym tętni ta sama miłość, która krąży między Ojcem, Synem i Duchem Świętym, i przez to jest on atrakcyjny, radosny”.

„Odkryłem świat, jako miejsce, do którego jestem posłany, jako ambasador nowej kultury, kultury dialogu, porozumienia, solidarności i pracy na rzecz dobra wspólnego”.

„Te dni pozwoliły mi przeżyć na nowo piękno życia, które Bóg mi podarował dla mojego dobra i dobra wielu, wielu innych, do których jestem posłany w rodzinie, w pracy, w parafii.”

„Z obłoku, w którym byliśmy zanurzeni, z pięknej atmosfery, która nas otaczała, Boży głos dotarł do mnie i powiedział, że właśnie to, co usłyszałam i czego doświadczyłam, powinno kierować dalej moim życiem”.

Takie i inne dary może zawierać skarb, który Bóg podarowuje podczas rekolekcji każdemu, według potrzeby jego duszy. Wszystkim życzę głębokiego przeżycia swojego Taboru. Kiedy apostołowie schodzili z góry Tabor, Jezus przykazał im mówiąc: „Nie opowiadajcie nikomu…” Po odprawionych rekolekcjach ważne jest, nie tyle opowiadać ludziom to, co przeżyliśmy w czasie dni skupienia, ile starać się żyć tym, co odkryliśmy. Wtedy otrzymane łaski mogą zakorzenić się w naszej duszy, a nasze życie może stać się świadectwem w środowisku, które nas otacza.

 

ks. Roberto

Regulamin(500)