„Wspólnota Sant’Egidio zrodziła się w Kościele katolickim w Rzymie w 1968 roku z inicjatywy niespełna dwudziestoletniego chłopaka – Andrea Riccardiego. Zebrał on grupę licealistów, aby słuchać i wspólnie wcielać w życie Ewangelię. Odniesieniem była dla nich pierwsza wspólnota chrześcijańska z Dziejów Apostolskich i postać św. Franciszka z Asyżu. Wszystkie wspólnoty Sant’Egidio żyją tą samą duchowością, a fundamenty charakteryzujące drogę Wspólnoty to: – Modlitwa, która towarzyszy życiu Wspólnoty i każdego z jej członków, jest centrum i wyznacza jego kierunek. – Przekazywanie Ewangelii, która jest sercem życia Wspólnoty. – Solidarność z ubogimi. W formie bezinteresownej służby, w duchu „Kościoła wszystkich, a zwłaszcza ubogich” (Jan XXIII). – Ekumenizm. Poprzez przyjaźń i modlitwę poszukiwanie jedności pomiędzy chrześcijanami całego świata. – Dialog, który Sobór Watykański II wskazuje, jako drogę pokoju i współpracy pomiędzy religiami, sposób życia oraz metodę pojednania w konfliktach”.[1]
„Odkryliśmy w ostatnich latach, wraz z wieloma ludźmi na świecie, radość z Ewangelii”, ogłosił przewodniczący Wspólnoty, Marco Impagliazzo.
„W Sant’Egidio, w sercu Trastevere (Rzym) – mówi oświadczenie wydane z tej okazji – rozpoczęła się przygoda, która doprowadziła Wspólnotę na peryferie ludzkiej egzystencji na różnych kontynentach. Jej działalność obejmuje wiele płaszczyzn od zaangażowania na rzecz ubogich na różnych płaszczyznach do programów leczenia AIDS …, po dialog między religiami i pracę na rzecz pokoju „.
W sobotę, 10 lutego, „lud Sant’Egidio” spotkał się w rzymskiej bazylice Świętego Jana na Lateranie na uroczystości, pod przewodnictwem kardynała sekretarza stanu, Pietro Parolina. Ruch Focolare reprezentowała prezydent Maria Voce wraz z kilkoma innymi przedstawicielami. W swoim przesłaniu wyraziła „Żywą wdzięczność Duchowi Świętemu za charyzmat, którym obdarzył Kościół i ludzkość oraz za owoce, tych pięćdziesięciu lat życia, możliwe również dzięki Waszej wierności.” Dodaje, że „Wspólnota, obecna dziś w ponad 70 krajach, przyczyniła się i przyczynia do budowania pokoju na świecie poprzez odważny dialog na wszystkich płaszczyznach oraz szczególną troskę wobec najbardziej zapomnianych przez społeczeństwo”. Przypomina pokój osiągnięty w Mozambiku, w 1992 r. dzięki działaniom Wspólnoty a także ‘korytarze humanitarne’ zorganizowane na rzecz uchodźców. Spośród wielu wspólnie przeżytych chwil Maria Voce wymienia, „radosne zaangażowanie Chiary Lubich i Andrea Riccardiego, podjęte razem w wyjątkowy sposób, po historycznym spotkaniu Ruchów z Papieżem w dniu Pięćdziesiątnicy w 1998 r., które przyniosło wiele owoców na chwałę Bożą „. Kończy życząc w imieniu własnym i Ruchu Focolare „pełnej realizacji planu Bożego wobec Waszej Wspólnoty”.
