Welehrad niewielka miejscowość na Morawach w Republice Czeskiej. To tutaj w połowie IX wieku na zaproszenie władcy Państwa Wielkomorawskiego księcia Rościsława, pojawili się bracia misjonarze Cyryl i Metody z zadaniem szerzenia wiary chrześcijańskiej wśród Słowian i w ich własnym języku. Dzisiaj Welehrad, a dokładnie znajdująca się w nim Bazylika jest znanym sanktuarium, miejscem pielgrzymek związanym z historią i początkami chrześcijaństwa w Europie Środkowej. Pomiędzy wieloma elementami związanymi z kultem świętych Cyryla i Metodego oraz cennych zabytków, uwagę Polaków zwraca obraz pędzla Jana Matejki przestawiający Braci Sołuńskich[1].
Na terenie przylegającego do bazyliki kompleksu dawnego klasztoru będącego obecnie Kolegium Jezuickim odbył się w dniach 27.04 – 01.05 br. Kongres Wolontariuszy Ruchu Fokolari zwanego też Dziełem Maryi.
Kongres zgromadził około 160 uczestników, wolontariuszy – mężczyzn; z Czech, Słowacji, Polski, Węgier, Słowenii, Chorwacji i Rumunii oraz z Międzynarodowego Centrum Wolontariuszy we Włoszech. Spotkania takie odbywają się cyklicznie co dwa lata, poprzednie odbyło się w Cluj Napoca w Rumuni, kolejne, planowane jest na Chorwacji w roku 2020.
Kim są CiWolontariusze Ruchu Fokolari, którzy kilka dni z tegorocznego długiego weekendu postanowili spędzić na Kongresie –.
Wolontariusze Boga, jedna z gałęzi, założonego w roku 1943 w Trydencie we Włoszech przez Chiarę Lubich[2] , Ruchu Fokolari (Dzieła Maryi). Już na samym początku istnienia Ruchu, Chiara w swojej profetycznej wizji widziała wszystkie jego gałęzie i rzeczywistości, w tym również wolontariuszy. Przełomowy moment nastąpił w roku 1956, kiedy w związku z wydarzeniami w Budapeszcie na Węgrzech[3], na apel papieża Piusa XI – Chiara Lubich odpowiedziała;”W świecie potrzebni są prawdziwi uczniowie Jezusa. Uczniowie, którzy idą za Nim, jako ochotnicy. Armia wolontariuszy, ponieważ miłość jest wolnością (…) Społeczeństwo, które daje świadectwo jednemu tylko imieniu – Boga”.
Trudno chyba o lepszą definicję. Wolontariusze – ci, którzy są w świecie i swoim życiem wcielają Ewangelię, świadczą o Bogu. Żyjąc w swoich środowiskach, rodzinie, pracy, angażując się w działalność społeczną, polityczną, charytatywną – dają świadectwo ewangelicznej duchowości jedności, charakterystycznej dla całego Ruchu Fokolari.
Kilka dni Kongresu było doskonałą okazją do wysłuchania konferencji na tematy związane z życiem Dzieła Maryi, z ważnymi aspektami duchowości oraz zadaniami i problemami z jakimi wiąże się życie wolontariusza, a szerzej chrześcijanina w dzisiejszym świecie. Klamrą spinająca kolejne dni były przedstawiane codziennie we fragmentach teksty dotyczące żyjącego w latach 1938-2001 wolontariusza z Włoch – Domenico Mangano[4], którego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w listopadzie ubiegłego roku. Obecność 160 uczestników z kilku państw Europy Środkowej, była doskonałą okazją (mimo pewnych barier językowych), do wzajemnej wymiany doświadczeń z życia, przedstawienia grup wolontariuszy z poszczególnych krajów i zbudowania wzajemnych relacji poprawiających współpracę i kontakty w ramach tej dużej grupy. Uczestnicy mogli przedstawić swoje działania w poszczególnych krajach na wielu polach aktywności oraz zastanowić i jak kontynuować działalność, bo wiele pozostaje jeszcze do zrobienia.
Nie zabrakło też czasu na integrację, lepsze poznanie się, zwiedzanie bazyliki i Welehradu. W opinii wielu uczestników Kongres był wspaniałym przeżyciem wspólnoty i jedności charakterystycznej dla duchowości Ruchu Fokolari, życia Ewangelią, która powinna być wcielana w świecie właśnie przez świeckich, w miejscach i środowiskach, w których żyją, pracują i działają.
Kongres był też znakiem silnej i nieustającej żywotności Ideału jedności, znakiem chęci dążenia, w kierunku budowy nowego społeczeństwa w dzisiejszym świecie. Wszyscy opuszczali gościnny Welehrad z właśnie taką świadomością i wielką chęcią działania, już dziś myśląc o następnym Kongresie, mającym się odbyć za dwa lata.
[1] Bracia Sołuńcy, święci Cyryl i Metody, Apostołowie Słowian
[2] Chiara Lubich (1920-2008), założycielka i pierwsza prezydent Ruchu Fokolari. Urodziła się w Trydencie 22.01.1920 roku, zmarła 14.03.2008 w Rocca di Papa. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się 27.01.2015.
[3] Powstanie Węgierskie 1956, zbrojne wystąpienie Węgrów przeciwko dyktaturze komunistycznej, w Budapeszcie od 23.10 do 10.11.1956. Stłumione siłowo przez interwencję Armii Czerwonej wraz z sojusznikami z tzw. Układu Warszawskiego.
[4] Domenico Mangano (1938-2001), wolontariusz Ruchu Fokolari. Urodził się w Basilicata 22.02.1938 roku, zmarł 22.12.2001). Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się 11.11.2017.
M.G.
