Sobota, 31 marca 1990 r.

Bądźcie świadomi, w świetle wiary, że droga do zjednoczonego świata – jaką jest droga pokoju – opiera się na budowaniu solidarnych odniesień międzyludzkich, a solidarność ma swoje korzenie w miłości. Tylko otwierając się na miłość i akceptując jej trudne wymagania, mężczyźni i kobiety żyjący w tym świecie, który właśnie się tworzy, potrafią powstrzymać egoizm i zwrócić się do swoich bliźnich z braterskim nastawieniem.

Wy z pewnością wiecie, ile kosztuje pójście trudną drogą miłości. Przypomina wam to sam Chrystus z wysokości krzyża. Lecz wiecie także, jak pięknie jest dać własny wkład w rozwój cywilizacji opartej na zasadach etycznych naprawdę ludzkich; cywilizacji, która wyraża się jako prawdziwa cywilizacja miłości. […]

Moim życzeniem jest, abyście i wy potrafili odpowiedzieć tak jak prorocy i apostołowie: „Oto jestem, Panie, poślij mnie”. Wtedy doświadczycie, że można konkretnie i wiarygodnie urzeczywistniać wielkie wartości jak: pokój, wolność, sprawiedliwość, solidarność, rozwój i postęp każdego człowieka – które fascynowały i fascynują ludzi także i dzisiaj. Droga do zjednoczonego świata – wy to wiecie – przechodzi przez Chrystusa.

W was wszystkich pulsuje pragnienie autentycznego braterstwa; macie pewność, że wypełnia się ono w Chrystusie, mocą Jego Ducha. Jesteście też przekonani, że tylko zrealizowane słowa Ewangelii mogą stworzyć tak oczekiwany nowy świat. Dlatego niech słowa Chrystusa będą zawsze na waszych ustach i niech będą nieustannym orędziem, Dobrą Nowiną przekazywaną wszystkim ludziom, których spotykacie i z którymi działacie w przyjaźni.