Powszechne braterstwo w dialogu z niewierzącymi.

 
Część 1: Budowanie zjednoczonego świata bez względu na rasę, religię, warunki ekonomiczne i społeczne.

„Mamy jako Ruch, jako nowe Dzieło zrodzone w Kościele, powszechne powołanie, ponieważ nasze motto brzmi: <Aby wszyscy stanowili jedno> Nie możemy się bez Was obejść, gdyż jesteście we wszystkich, inaczej odcięlibyśmy połowę świata lub przynajmniej jedną trzecią świata wykluczając ją, a przecież my mówimy <Aby wszyscy stanowili jedno>. Tak więc w maju 1995 r. założycielka Ruchu Focolari, Chiara Lubich, wyjaśniła powody, które skłoniły Ruch do poszukiwania i rozwijania dialogu z ludźmi, którzy nie identyfikują się z postawą religijną.

Rozmawiamy o tym z Lucianą Scalacci (lat 73), z Abbadia San Salvatore (Włochy). Niewierząca, jest członkiem Międzynarodowej i Włoskiej Komisji Centrum Dialogu z osobami o przekonaniach niereligijnych Ruchu Focolari.

W Ruchu Focolari poszukiwanie dialogu z osobami o przekonaniach niereligijnych ma głębokie korzenie. Jakie są tego najważniejsze etapy?

Centrum dialogu z niewierzącymi narodziło się w 1978, a rok później, po raz pierwszy osoby o przekonaniach niereligijnych uczestniczyły w spotkaniach przygotowanych przez Ruch Focolari. Chiara zaprosiła cały Ruch, aby otworzył się na niewierzących uważając, że wszyscy jesteśmy „grzesznikami” i dlatego możemy stworzyć wspólnie ścieżkę wyzwolenia i razem budować powszechne braterstwo. W 1992 r. Centrum zorganizowało pierwszą międzynarodową konferencję zatytułowaną: „Wspólne budowanie zjednoczonego świata”. „Wasze uczestnictwo w naszym Dziele jest dla nas niezbędne – powiedziała Chiara. Bez Was (tak jak i jego innych elementów) utraciłoby własną tożsamość”. W 1994 r druga konferencja. W swoim przesłaniu Chiara powiedziała: „naszym celem jest przyczynianie się do jedności wszystkich wychodząc od Miłości do każdej poszczególnej osoby. Spróbujemy zatem zobaczyć, jak wielkie jest dążenie do powszechnego braterstwa i jedności w ludzkości, na wszystkich poziomach.

Po śmierci Chiary, w 2008 r., prezydent Maria Voce kilkakrotnie potwierdziła, że osoby o przekonaniach niereligijnych są istotną częścią Ruchu Focolari.

W latach siedemdziesiątych nie było powszechne to, aby Ruch chrześcijański otwierał się na niewierzących… Jakie były cele?

Jedność rodziny ludzkiej, ukonkretnienie „Aby wszyscy stanowili jedno”, gdyż świat zjednoczony jest budowany z innymi, a nie przeciwko innym.

Na jakiej podstawie opiera się możliwość prowadzenia dialogu między wierzącymi a niewierzącymi?

Na bazie wspólnych wartości, takich jak braterstwo, solidarność, sprawiedliwość, pomoc biednym. Wspólne jest również to, że wszyscy mamy sumienie, które pozwala nam zastanawiać się nad tymi wartościami zarówno indywidualnie jak i wspólnotowo, aby stały się dziedzictwem wszystkich.

Czy na tej drodze napotkaliście jakieś trudności?

Dialog prowadzony z różnych pozycji nie zawsze jest łatwy. Odnoszenie się do konkretnych treści  i tworzenie czegoś praktycznego jest prostsze, gdyż praktyka nie dzieli według koloru, religii, przekonań. Trudności pojawiają się, gdy od praktyki przechodzi się do wartości, ideologii, nadbudówek. Dialog może osiąść na mieliźnie. Ale tak się nie stało. Chiara poprosiła zarówno wierzących jak i nas „przyjaciół”, aby maksymalnie się otworzyć, nie z łaski, ale by wzajemnie się wzbogacić i podążać razem w stronę lepszego świata.

Claudia Di Lorenzi

Regulamin(500)