Ludzie żyjący braterstwem. Pasjonaci przygody dialogu między wyznawcami różnych religii. Zjednoczeni pragnieniem życia w jedności, z poszanowaniem różnorodności wyznań, kultur, wrażliwości. Imam Nedal Abu Tabaq, mufti Ligi Muzułmańskiej w Polsce, mnich buddyjski Theravada Phra Ajahn Eiam i ks. biskup Henri Teissier, katolicki biskup Oranu w północnej Algierii i arcybiskup Algieru, zmarli prawie w tym samym czasie (mufti 29 listopada), a mnich i biskup 1 grudnia 2020 roku. Tym, którzy byli ich przyjaciółmi, pozostawili zadanie podjęcia ich dziedzictwa na drodze dialogu międzyreligijnego i odnowienia zaangażowania na rzecz powszechnego braterstwa.
Jak wspomina Roberto Catalano, współodpowiedzialny w Ruchu Focolari za dialog międzyreligijny, mufti Nedal Abu Tabaq zachęcał w Polsce do podążania drogą dialogu pomiędzy muzułmanami, chrześcijanami i Żydami. Liczne wydarzenia, które wspierał, były promowane i dzielone przez wyznawców trzech religii: koncerty, sympozja, spotkania braterskie z okazji różnych świąt religijnych, których celem było poznawanie się wzajemne oraz różnych wartości i przekonań. We współpracy z lokalnymi władzami przy jego udziale powstał „Kalendarz Trzech Religii: Żydzi, chrześcijanie, muzułmanie”, a w 2013 r. ustanowiono Dzień Chrześcijaństwa wśród Muzułmanów w Polsce, który odbywa się corocznie 29 maja. Rok później zainaugurowano Dzień Judaizmu wśród Muzułmanów w Polsce, który jest obchodzony co roku 16 maja. W 2014 roku mufti wziął udział w międzyreligijnej konferencji poświęconej osobie Chiary Lubich, w piątą rocznicę jej śmierci. W 2015 roku gościł w Katowicach prezydent Ruchu Focolari Marię (Emmaus) Voce oraz współprezydenta ks. Jesusa Morana. Mufti zmarł jako ofiara pandemii koronawirusa.
Promienny uśmiech rozjaśniał dyskretną, cichą, medytacyjną postać buddyjskiego mnicha Theravada – Phra Ajahna Eiama z Tajlandii. Z przekonaniem był zaangażowany w dialog buddyjsko-chrześcijański. Cierpiał na raka, a jego stan gwałtownie się pogorszył, kiedy zaraził się koronawirusem i zachował na COVID-19.
Ks. Henri Teissier urodził się w Lyonie, został wyświęcony na księdza w Algierze w 1955 r., przez dwadzieścia lat był arcybiskupem tamtejszej stolicy. Człowiek dialogu, oddany budowaniu porozumienia i szacunku wśród wyznawców islamu i chrześcijaństwa. „Miłośnik Algierii, jej ludu, języka i kultury” – tak go wspomina Agencja Informacyjna Konferencji Episkopatu Włoch – prowadził Kościół Algierii w trudnych latach 90. Pomiędzy rokiem 1994 a 1996 zostało zamordowanych dziewiętnaście zakonnic i księży oraz biskup Pierre Claverie. Nawet w trudnych latach wojny domowej ks. Teissier „służył Kościołowi i jego powołaniu, by być Kościołem trwającym w przyjaźni i braterstwie z narodem algierskim”. Od wielu lat był na emeryturze i poświęcił się pisaniu, brał udział w konferencjach na całym świecie. Zmarł w wyniku udaru.
Na podstawie artykułu Claudii Di Lorenzi: „Un muftī, un monaco buddista e un vescovo cattolico. Scomparsi il primo dicembre scorso, tre figure esemplari, testimoni che il dialogo fra le religioni è possibile”
