Św. Paweł […] zachęca nas byśmy nie byli bojaźliwi w służeniu Bogu, ale mocni, pełni miłości i mądrości. Na co jednak zwrócić uwagę, aby zdobyć i rozwinąć te i wszystkie inne cnoty, których koniecznie potrzebujemy?

To proste […]: w miejsce naszego „ja” pozwólmy Jezusowi żyć w nas. Ale jaki jest sposób na to, aby Jezus mógł żyć w nas? Bądźmy miłością, jak Bóg jest Miłością. A więc wychodźmy poza siebie, aby móc kochać innych. Wciąż mówimy o miłości i może komuś wyda się zbyteczne podkreślanie tego również tym razem. Ale tak nie jest. „Dawny człowiek” – zaprzeczenie miłości – jest zawsze gotowy żyć w nas, ukrywając się może za tysiącami wymówek.

W rozpoczynającym się nowym roku powinien być w nas widoczny „nowy człowiek”. Wtedy będziemy postępować właściwie tam gdzie jesteśmy, przyczynimy się do rozwoju Dzieła, a wraz z nim Kościoła. Powróćmy więc do tego, co jest sednem naszej duchowości: do miłości. Miłość to zresztą sam  nasz charyzmat i jej świat dzisiaj najbardziej potrzebuje. Rozejrzyjmy się wokoło. Zobaczmy, gdzie możemy znaleźć miłość, którą Jezus przyniósł na ziemię. […] Kiedy zajrzymy do gazet, widzimy, że wiadomości obracają się prawie zawsze wokół wydarzeń smutnych, aktów przemocy. Owszem, można spotkać miłość ludzką, która łączy jeszcze wiele rodzin, można spotkać przyjaźnie, lecz trudno znaleźć miłość chrześcijańską. Możemy ją spotkać w jakichś duchowych oazach, gdzie żyją osoby poświęcone Bogu, lub we wspólnotach zaangażowanych  w życie chrześcijańskie, lecz na ogół w świecie jej się nie spotyka. A my zostaliśmy powołani przez Boga i wybrani wraz z innymi właśnie po to, by zanosić tę miłość Bożą. To jest dar, wielki dar, który powinniśmy zanieść ludzkości. […]

To miłość jest stylem życia Dzieła Maryi. Żyjmy więc poza sobą, aby kochać. […] Rozpalmy na nowo miłość w naszych sercach.

Chiara Lubich
Rocca di Papa, 9.10.1986 r.