Nasza przygoda wpisała się w proces rozeznawania sytuacji miasteczka Ruchu Focolari w Polsce. Podjęliśmy pomysł zorganizowania w Mariapoli Fiore letnich rekolekcji dla osób dorosłych, które chcą poznać lub pogłębić duchowość jedności. Pomyśleliśmy, że jeśli projekt się powiedzie, może być początkiem serii rekolekcji w oparciu o kolejne punkty duchowości.

Spotykaliśmy się zdalnie. Najpierw wszyscy razem, potem w mniejszych ekipach, zwłaszcza ci, którzy mieli wypracować koncepcję programu. Długi czas przygotowań, odległości między nami i wielość innych zadań, różne sposoby planowania i wspólnego działania – to tylko niektóre elementy, które złożyły się na to doświadczenie wspólnej drogi, na której kilka razy musieliśmy się zatrzymać, przeprosić, zaufać sobie na nowo.

Nareszcie nadszedł 11 sierpnia, dzień rozpoczęcia rekolekcji. Do Fiore przyjechało dwadzieścia siedem osób, do których dołączali na konferencje pojedynczy lokalni mieszkańcy. W pierwszym dniu przypadało wspomnienie św. Klary – a więc imieniny założycielki Ruchu, Chiary Lubich – i stało się ono okazją do wieczornego spotkania z miasteczkiem, przedstawienia się, przypomnienia krótko historii tego miejsca, a później słodkiego świętowania w kawiarence.

W sobotę, 12 sierpnia, program był bogaty: trzy krótkie konferencje (Bóg-miłość; miłość do brata i miłość bliźniego; jedność), po każdej z nich czas na osobistą refleksję oraz spotkanie w grupach, według wskazówek prowadzących te konferencje. Obejrzeliśmy też film dokumentalny na temat początków Ruchu w Trydencie. Zwieńczeniem dnia była półgodzinna adoracja Najświętszego Sakramentu w ciszy.

Niedzielny poranek, 13 sierpnia, przeznaczyliśmy na pogłębienie poruszonych tematów w formie pytań i odpowiedzi, a także na wrażenia uczestników. Na wiele głosów wybrzmiały słowa wdzięczności za przeżyte razem doświadczenie, za konkretne gesty miłości i za głębokie chwile komunii w grupach, a także prośba o kontynuację. Na pożegnanie Chiara Lubich podpowiedziała nam kilka wskazówek dotyczących miłości między nami, aby w czekającej nas codzienności przedłużyć „święto”, jakim jest obecność Jezusa pośród nas.

Podczas rekolekcji wiele elementów złożyło się na tę atmosferę święta: słońce rozświetlające po chłodniejszych dniach całą okolicę, piękna noc spadających gwiazd, radosny śpiew o. Piotra, ochocza krzątanina przy dyżurach po posiłkach… i oryginalny dar, jakim każdy stawał się wobec innych.

Oprac. KW