Bóg mało znany

 
HOMILIA NA UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest okazją, by zadać sobie pytanie: jaka jest moja relacja z Duchem Świętym?

Duch Święty jest względnie mało nam znany. Ogólnie biorąc, w Kościele dużo więcej mówi się o Jezusie i o Maryi niż o Duchu Świętym. Zatrzymajmy się więc na chwilę przy rozważaniu o Duchu Świętym.

Kiedy odmawiamy nasze Credo, powtarzamy wraz z całym Kościołem katolickim, że Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna. Jest to proste zdanie, które jednak zawiera i wyraża największą Bożą tajemnicę, tajemnicę Trójcy Przenajświętszej.
Bóg jest Miłością, a miłość jest relacją. Dlatego Bóg jest Trójcą, jednością Trzech Osób. Ojciec jest źródłem miłości, Syn jest wyrazem Jego miłości, Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna: jest więc Ich miłością wzajemną. Duch Święty jest krążeniem miłości, komunią, jednością.

Mówi się, że Duch Święty ma decydujące znaczenie dla życia Kościoła w trzecim tysiącleciu. Są teologowie, którzy widzą w historii Kościoła trzy okresy. Pierwsze tysiąclecie określają jako czas Boga Ojca. Wówczas rozwijało się życie monastyczne, charakteryzujące się odejściem od świata, daleko od ludzi, aby być sam na sam z Bogiem. Swoim życiem ci ludzie świadczyli wobec świata: Bóg sam wystarczy.

Drugie tysiąclecie teologowie widzą jako czas Boga-Syna, Boga-Człowieka. W tych stuleciach powstało wiele zgromadzeń o charakterze charytatywnym, podkreślających to, że Bóg stając się człowiekiem, utożsamił się z każdym, pozostał w każdym człowieku. Dlatego aby kochać Boga, trzeba miłować człowieka.

Trzecie tysiąclecie z kolei postrzega się jako czas Ducha Świętego, Ducha jedności, gdy w Kościele i w świecie powinna się rozwijać nowa kultura, kultura relacji międzyludzkich przeżywanych w miłości wzajemnej, prowadzącej ludzkość do stania się jedną rodziną. Potwierdził to Ojciec Święty Jan Paweł II przedstawiając duchowość komunii jako duchowość dla Kościoła w trzecim tysiącleciu. Właśnie o taką kulturę miłości i jedności modlił się podczas swojej pierwszej podróży do Polski, mówiąc: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi”.

Każdy z nas ma swoją ziemię, która nie jest mierzona w hektarach. To ziemia naszego życia, naszego środowiska, które wymaga odnowy i zjednoczenia. Dla kogoś może to być rodzina obejmująca troskę o dzieci, dla kogoś innego miejsce pracy, jeszcze dla kogoś innego sąsiedztwo lub wspólnota, w której żyje. Pozwolić Duchowi Świętemu zstąpić na ziemię naszego życia znaczy postawić miłość, spełnianą wobec naszych bliźnich i wraz z nimi, ponad modlitwą, ponad pracą, ponad zarabianiem pieniędzy, przed wykonaniem wszystkich innych obowiązków.

Kiedy ustawimy miłość wzajemną jako priorytet, gotowi poświęcić się dla niej, Duch Święty będzie z nami ze swoimi darami. Jeśli jesteśmy zmartwieni, bo myślimy o tym, co może czekać nasze dzieci za dwadzieścia lat, Duch Święty daje nam odwagę i przypomina nam, że Jezus zwyciężył świat. Duch Święty zastąpi lęk postawą odpowiedzialności. Zmobilizuje nas wtedy, by odpowiedzialnie i zdecydowanie bronić podstawowych wartości, takich jak sprawiedliwość, prawdomówność, życie, małżeństwo i rodzina.

Bardzo potrzebujemy żyć w zjednoczeniu z Duchem Świętym, by być odważnymi w życiu społecznym. Przy tym bardzo potrzebujemy daru mądrości i rozeznania dobra i zła.
Podczas dzisiejszej uroczystości prośmy Go, by miał nas w swojej stałej opiece, by dodawał nam odwagi w codziennym życiu i by ożywiał miłość w naszych rodzinach, wspólnotach i między nami wszystkimi.

ks. Roberto

Regulamin(500)