Powraca Boże Narodzenie…

 
I powraca znów, jak wzruszająca poezja, święto Bożego Narodzenia. Choinki, kolorowe świeczki, płatki śniegu, żłóbek, wzajemne życzenia, spokój w sercach, pasterka o północy… Ale kim jest Ten, który porusza struny wszystkich serc, który w tę noc zgina kolana nawet osób prawie nie znających w życiu Jego uroku?

Kim jest to Dziecię, które dziś, jak wtedy, przyzywa królów i pastuszków, porusza gwiazdy, wysyła aniołów?
Kim jest ten Nowonarodzony, to kruche stworzenie, dziecko piętnastoletniej dziewczyny, które z jakiejś groty pozwala światu odczuć swoją obecność?
Jezu, to Ty, Syn Boga!
Jeśli czynisz tak wiele w tak skromnej postaci, to dlatego, że jesteś Wszystkim.
Ty jesteś Wszystkim.
A my przed Tobą jesteśmy niczym. A jednak pozwól, byśmy dziś, gdy wszyscy wymieniają podarunki, zrobili prezent także Tobie. Chcemy Ci ofiarować – na ile to w naszej mocy – radość ponownego przyjścia na świat.
Nie wystarcza nam, że Boże Narodzenie jest jedynie wzruszającym świętem. Pragniemy, by stało się rzeczywistością – boską rzeczywistością.
Wiemy, że gdy jesteśmy zjednoczeni w Twoje imię, Ty jesteś wśród nas.
Oto więc jesteśmy tu, wszyscy zapaleni „dobrą wolą”, która jest Ci potrzebna; uważamy się wszyscy za braci. Mężczyźni, kobiety, dzieci, rzemieślnicy, robotnicy, posłowie, chorzy, ludzie znani i bezimienni.
Składamy u Twoich stóp wszystko, co nasze, naszą nędzę, aby na najważniejszym miejscu w sercu umieścić miłość braterską, ponieważ ona podoba się Tobie i dla niej przyszedłeś pomiędzy nas.
Stajemy przed Tobą zjednoczeni…
A Ty?
Ty jesteś Bogiem prawdy i sprawiedliwości, a ponadto miłości. I dochowujesz przyrzeczeń.
Przyjdź między nas, zostań wśród nas.
Kiedyś „Twoi” Cię nie przyjęli. Chcielibyśmy, na ile to możliwe, naprawić to.
Żyjemy wyłącznie po to, aby Cię przyjąć, mieć Cię wśród nas, byśmy nie byli sobą, lecz Tobą, aby pomóc Ci budować tu na ziemi miasto nowe, miasto Boga.

Chiara Lubich

Regulamin(500)