Bóg jest blisko tych, którzy cierpią

 
Przypominamy słowa Chiary Lubich skierowane do członków Ruchu Focolari w Boże Narodzenie 1986 roku, aby nie zapomnieć w czasie świąt o samotnych, chorych, przechodzących próby duchowe. Zachęca, aby razem z nimi ofiarować cierpienie, jako dar dla Dzieciątka Jezus.

church-768613_960_720Dzisiaj ciepło Bożego Narodzenia skłania nas wszystkich do tego, by czuć się bardziej rodziną, bardziej jedno między sobą, bardziej braćmi; skłania nas więc do tego, by wszystko ze sobą dzielić. I radości i cierpienia. Szczególnie cierpienia, z tymi, którzy z powodu różnych okoliczności spędzają to Boże Narodzenie sam na sam z cierpieniem….

Jeżeli spojrzymy na cierpienie po ludzku, będziemy mieli pokusę, by szukać jego przyczyny w sobie bądź poza sobą, na przykład w ludzkiej złości, w przyrodzie lub jeszcze gdzie indziej.

Ten wypadek jest z winy tego i tego, ta choroba to moja wina, ta bolesna próba spowodowana jest przez kogoś tam…

I wszystko to może być nawet prawdą, lecz jeśli myślimy jedynie w taki sposób, zapominamy o tym, co najważniejsze. Zapominamy, że za wszystkimi wydarzeniami naszego życia stoi Bóg ze swoją miłością. To On wszystkiego pragnie albo wszystko dopuszcza dla wyższego celu, którym jest nasze dobro.

Co więc dzisiaj powiedzieć tym, którzy są pogrążeni w cierpieniu? Jakie złożyć im życzenie? Jak się wobec nich zachować? Przede wszystkim podchodźmy do nich z najwyższym szacunkiem. Nawet jeśli jeszcze o tym nie pomyśleli, Bóg jest szczególnie blisko nich. A potem dzielmy z nimi, na ile to możliwe, ich krzyże, to znaczy utrzymujmy z nimi rzeczywistą obecność Jezusa pośrodku. Zapewnijmy ich też o naszej stałej pamięci i o naszej modlitwie, aby potrafili przyjąć wprost od Boga wszystko, co ich dręczy, co jest cierpieniem i umieli to złączyć z męką Jezusa, aby ich cierpienie było w najwyższym stopniu owocne. Pomóżmy im także pamiętać stale o wartości cierpienia i przypomnijmy tę cudowną chrześcijańską zasadę naszej duchowości, dzięki której cierpienie, ukochane jako oblicze Jezusa Ukrzyżowanego i Opuszczonego, może przemienić się w radość…

 Wiedząc, że ten, kto wchodzi na drogą Bożą, nie może uniknąć cierpienia, życzymy wszystkim, aby potrafili każde mniejsze czy większe cierpienie, jakie ich spotyka przyjąć z miłością, z wielką miłością i ofiarowali je małemu Jezusowi, który się dzisiaj narodził, tak jak ofiarowali swoje dary Mędrcy.

Będzie to najlepsze kadzidło, najlepsze złoto i najlepsza mirra, jakie możemy złożyć przy żłóbku.

 

Chiara Lubich, 25 grudnia 1986 r.

 

 

Regulamin(500)