Chiara na chrzcie otrzymała imię Sylwia, ale zafascynowana w młodości radykalizmem miłości św. Klary, przyjęła jej imię. Swoje imieniny spędzała zazwyczaj na wakacjach w Montet, w Szwajcarii, w gronie bliskich z Ruchu Focolari, ale życzenia docierały ze wszystkich kontynentów.

Co roku tego dnia dzwonił do niej z życzeniami Papież, Jan Paweł II.

Przy okazji tego sierpniowego święta, chcielibyśmy zatrzymać się na chwilę refleksji nad dążeniem do świętości. Nasza założycielka, która jest w drodze na ołtarze, bardzo często w swoich przemówieniach odnosiła się do przykładów życia i słów wielu świętych, w tym św. Klary. Głęboko wpłynęła na nią odpowiedź, jakiej młodziutka Klara udzieliła . Franciszkowi. Na jego pytanie: Czego pragniesz? – odparła: Boga!

Chiara Lubich wyjaśniała nam, jak ważna w drodze do świętości jest zażyłość ze świętymi, gdyż „święci żyją świętymi”. Ich życie jako odblask Miłości Bożej zbliża nas do Boga, pociąga do świętości. „Święci są blaskiem, który rozświetlił noce ich czasów i następnych, bo są jak lampy puste, pełne Światła wiecznego”. W wielu sytuacjach święci są dla nas wsparciem, ci, dla których Bóg był wszystkim, którzy z ufnością powierzyli się całkowicie Jemu i Jego Matce, którzy umieli zapomnieć o sobie, spalając się z miłości dla bliźnich, dochowywali wierności w różnych przeciwnościach, opierali swoje życie na Eucharystii i na Bożym słowie, promieniując Miłością Bożą i radością, to ich Kościół nagrodził chwałą ołtarzy. Jakże często doświadczamy ich orędownictwa w Niebie w naszych potrzebach. Przykład świętych dodaje odwagi, inspiruje do podążania ich śladem. Ale jak przypomina Chiara, „(…) nie powinno się ślepo naśladować świętych, jedynie jak oni wypełniać wolę Bożą”. Możemy uczyć się od nich życia Jego wolą w chwili obecnej – taka właśnie jest najprostsza droga do świętości, otwarta dla każdego.

Wdzięczni za przykład jej życia pełnego miłości, również w tym roku chcielibyśmy złożyć Chiarze najlepsze życzenia imieninowe – kierujemy je do Nieba. Jej pasją było powszechne braterstwo i jedność całej rodziny ludzkiej. Dlatego naszym podarunkiem niech będzie zapewnienie, że nadal każdego dnia, wraz z braćmi będziemy zanosić światu miłość i dążyć do wypełnienia Jezusowego „Ut unum sint”, aby wszyscy stanowili jedno.

                                                                           Judyta i Sławek