Słowa Papieża Franciszka, choć skierowane do pracowników mediów, dotyczą każdego z nas. W dzisiejszym świecie przekazywanie informacji jest udziałem każdego. Warto jednak zatrzymać się chwilę i zadać sobie pytanie, jak ja przekazuję informacje. Pomoże w tym lektura słów Papieża do pracowników watykańskich mediów, oraz fragmenty tekstów Chiary Lubich na temat komunikacji.

„Przygotowane przemówienie wręczam wam do osobistej lektury i refleksji, a teraz chciałbym mówić do was o tym, co noszę w sercu na temat komunikacji” – Tak Papież Franciszek rozpoczął audiencję watykańskiej Dykasterii ds. Komunikacji. Było obecnych około 400 pracowników.

Przemówienie Papież rozpoczął od wskazania, że komunikacja jest pragnieniem samego Boga, który wchodzi w relację ze sobą Samym w tajemnicy Trójcy Świętej i w relację z człowiekiem, a więc komunikuje się. Komunikacja wobec tego, to zaczerpnięcie z samej istoty Boga, by działać jak On, nie pozostawać samemu, ale komunikować się, ukazywać kim się jest, co się myśli o prawdzie, sprawiedliwości, pięknie i dobru.

Papież podkreślił, że tak rozumiana komunikacja musi być świadectwem. Dlatego lepiej nie komunikować się, jeżeli pozostaje się tylko na poziomie prawdy bez piękna i dobra. Autentyczna komunikacja zawiera w sobie wymiar męczeństwa, które jest świadectwem. Papież przestrzegł przed zamykaniem się w sobie i przed obawą, że jesteśmy małą trzódką.

Ewangelizujmy świadectwem

„Jest nas niewielu. Ale nie niewielu w rozumieniu tych, którzy się bronią, bo jest ich mało, a nieprzyjaciel wielki. Jesteśmy mali jak zaczyn, jak sól: to jest powołanie chrześcijanina! Nie wstydzić się tego, że jest nas niewielu i nie myśleć: «Nie, Kościół przyszłości to będzie Kościół wybranych» – w ten sposób można wpaść w herezję. W ten sposób zatraca się chrześcijańską autentyczność – podkreślił Ojciec Święty. – Jesteśmy Kościołem mniejszościowym, małym, ale jak zaczyn. To powiedział Jezus. Tak jak sól. Rezygnacja w kulturowej porażce – pozwólcie, że tak to nazwę – pochodzi od złego ducha, nie od Boga. To nie jest duch chrześcijański, narzekanie w rezygnacji. I to jest druga rzecz, którą chcę wam powiedzieć: nie lękajcie się. Jest nas niewielu? Tak, ale z duchem misyjnym, aby inni zobaczyli, kim jesteśmy, ze świadectwem. Św. Franciszek z Asyżu, kiedy wysyłał swoich braci, aby głosili Ewangelię mówił: «Głoście Ewangelię, a jeżeli będzie to konieczne, to także słowami», czyli świadectwo na pierwszym miejscu. ”

Papież podkreślił także, że w przekazie informacji należy przejść od kultury zbędnych przymiotników, do teologii rzeczownika, gdzie będzie zawarta czysta rzeczywistość.

Komunikacja niech będzie surowa, ale piękna

„I to jest misją komunikacji: mówić o tym, co jest rzeczywiste, bez słodzenia przymiotnikami. «To jest rzecz chrześcijańska» – po co mówić: autentycznie chrześcijańska? Jest chrześcijańska i to wystarcza! Tylko fakt, rzeczownik: chrześcijanin, to wystarczająco mocne. Przechodzić od kultury przymiotnikowej do teologii rzeczownika. I wy powinniście to robić – zachęcał pracowników Dykasterii ds. Komunikacji Papież. – Kultura przymiotnikowa weszła także do Kościoła i my wszyscy, którzy jesteśmy dla siebie braćmi, zapominamy o tym. Wasze komunikowanie niech będzie surowe, ale piękne: piękne nie dzięki ozdobnikom, «rokokowe», gdyż piękno nie ma takiej potrzeby; piękno objawia się samo w sobie, przez to, że takim jest, bez wisienki na torcie. Uważam, że tego musimy się nauczyć.”

Papież Franciszek, Watykan, 23.09.2019.

Chiara Lubich wielokrotnie mówiła do członków Ruchu o komunikacji, określanej jako kolor fioletowy, a która stanowi istotny element życia Ideałem jedności. Jej słowa wpisują się w to, co mówił Papież. Oto kilka fragmentów z tekstu pochodzącego z 2002 roku.

“Wzór”.

Co jest wzorem doskonałego koloru fioletowego¹[komunikacji], podobnie jak wszystkich innych aspektów, można zrozumieć patrząc na życie Trójcy Świętej, w której ta komunikacja jest doskonała. Możemy to zrozumieć dzięki Jezusowi, który zwracając się do Ojca, powiedział: “Wszystko co moje jest Twoje” (por. J 17,10).

(…)

“Testament Jezusa mówi nie tylko ‘aby byli jedno jak Ja i Ty’, lecz mówi: ‘aby wszyscy byli jedno’. Nasze fokolare, nasz Ruch byłby zamkniętym kręgiem, gdybyśmy – oprócz jedności – nie mieli także powszechności. Jeśli znamię uniwersalności nie umacnia naszej jedności, nasza jedność jest fałszywa. Naszym klasztorem jest świat. Winniśmy się gromadzić, na pewno, spotykać się – słowo Kościół pochodzi od zgromadzenie, spotkanie… ale po to, by zgromadzić wszystkich”.

(…)

Ale na zakończenie wybiorę …. jedną myśl …: Jezus opuszczony, który stał się próżnią, nieskończoną nicością – jest Źrenicą, przez którą Bóg patrzy na świat… – widzi, ponieważ… nie ma przeszkód, Bóg Ojciec widzi, gdyż Jezus stał się nicością… – Jezus opuszczony, który stał się próżnią, nieskończoną nicością – jest Źrenicą, przez którą Bóg patrzy na świat, oraz Źrenicą, przez którą świat patrzy na Boga – Boga można zobaczyć przez Jezusa opuszczonego. Dlatego był On największym, boskim Mistrzem Komunikacji: połączył Niebo z ziemią i ziemię z Niebem. On jest wzorem dla nas, którzy pragniemy w pełni żyć “aspektem fioletowym”.

Chiara Lubich, IX temat o duchowości wspólnotowej aspekt VII: “Miłość jednoczy”, 21.09.2002.