„Meksyk jest krajem z katolicką większością. Żyjąc duchowością jedności, odkryliśmy tęsknotę za jednością chrześcijan i od kilku lat pielęgnujemy piękne relacje ekumeniczne”.
Są to słowa Dolores Lonngi, żony Pablo, obojga wolontariuszy Ruchu Focolare, którzy od lat prowadzą dialog ekumeniczny w Meksyku. W lutym ubiegłego roku wraz ze swoją córką Urszulą, focolariną, rozpoczęli projekt „Wirtualne wizyty we wspólnotach chrześcijańskich”, którego celem jest rozszerzenie ekumenizmu poza Tydzień Modlitw o Jedność i rozpoczęcie drogi braterstwa i komunii doświadczeń.
Poznanie sposobu, w jaki każda tradycja żyje i wyraża swoją wiarę w społeczeństwie, w którym jest zanurzona oraz określenie sposobów współpracy dla dobra całego społeczeństwa były od początku celami tego projektu.
Urszulo, jak doszło do tych wirtualnych wizyt i od czego zaczęliście?
„Aby zrealizować ten projekt, została utworzona prawdziwa Komisja Centralna, w skład której weszliśmy my, Urzędnik ds. ekumenizmu Kościoła Anglikańskiego w Meksyku i Przewodniczący Rady Międzyreligijnej tego kraju, Sekretarz Komisji ds. dialogu ekumenicznego i międzyreligijnego Konferencji Episkopatu Meksyku, profesor „teologii ekumenicznej” na Papieskim Uniwersytecie Meksyku i profesor ekumenizmu na Uniwersytecie Anahuac w mieście Querétaro, a także ksiądz z Bractwa Misjonarzy Ekumenicznych.
Pierwsza wizyta odbyła się w Kościele Anglikańskim, a następnie w Katolickich Kościołach Wschodnich. Wszyscy podarowali nam prawdziwe „perły” (ich historię, posługę, świadectwo wiary i miłości młodzieży i dorosłych). W Kościele anglikańskim było kilku księży anglikańskich oraz emerytowany biskup anglikański Urugwaju, bp Miguel Tamayo, który opowiedział nam o spotkaniach biskupów z różnych Kościołów, przygotowywanych przez Ruch Focolari. W każdej z naszych „wirtualnych wizyt” mieliśmy chwilę dialogu w małych grupach, co dało nam możliwość lepszego poznania się i budowania relacji przyjaźni z ludźmi z różnych Kościołów”.
Pablo, jakie były najważniejsze wydarzenia i jaka była frekwencja?
„W tegorocznym programie znalazła się chwila modlitwy w święto Zesłania Ducha Świętego (kiedy na półkuli południowej obchodzimy Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan) oraz siedem innych Wirtualnych Wizyt w różnych Kościołach, w ostatni czwartek każdego miesiąca, a także ekumeniczny festiwal czytań i pieśni biblijnych na początku Adwentu. Aby rozpowszechnić inicjatywę w mediach społecznościowych i z zamiarem stworzenia ekumenicznej wspólnoty, otworzyliśmy kanały WhatsApp, Telegram i Facebook, które w pierwszych miesiącach projektu dotarły do ponad 10.500 osób z Ekwadoru, Peru, Argentyny, Wenezueli, Kolumbii, Kostaryki, Hondurasu i USA, a także do kilku miast w Meksyku.
Dolores, co pozostawiło w Was to doświadczenie?
„Byliśmy zaskoczeni tak wielkim odzewem, z jakim spotkała się ta inicjatywa i cieszymy się, że mogliśmy wnieść swój mały wkład we wzrost ducha jedności w naszych Kościołach i między nimi. Uświadamiamy sobie, że w ten sposób możemy zrealizować to, co zaproponował już Sobór Watykański II w n. 5 Unitatis redintegratio: „Troska o przywrócenie jedności dotyczy całego Kościoła, zarówno wiernych, jak i pasterzy, i dotyczy każdego według jego możliwości, zarówno w codziennym życiu chrześcijańskim, jak i w studiach teologicznych i historycznych. Taka troska objawia już w jakiś sposób więź braterską, która istnieje między wszystkimi chrześcijanami i prowadzi do pełnej i doskonałej jedności, zgodnie z planem Bożej dobroci”.
Maria Grazia Berretta
