Przyjazd

Zaczynamy nasze coroczne letnie rekolekcje Ruchu Focolari, czyli Mariapoli 2022 roku. Przyjeżdżamy z różnych stron Polski od Bałtyku po Tatry. Jak zawsze będziemy wspólnie tworzyć miasto Maryi, w którym nadrzędną zasadą staje się miłość. W tym roku miejsce szczególne, bo nasze rekolekcje odbywać się będą w stałym Mariapoli, czyli miasteczku Ruchu Focolari.

Chiara nadała temu miejscu nazwę Fiore, co oznacza kwiat, życząc, aby rozsiewało woń Chrystusa. Miasteczko znajduje się w miejscowości Trzcianka koło Wilgi niedaleko Garwolina.

Mamy nadzieję, że są z nami w jedności również te osoby, które fizycznie nie mogą uczestniczyć w naszych rekolekcjach. Rozpoczynamy pod hasłem: Razem w świętej podróży.

Dzień 1

Pierwszy dzień Mariapoli – letnich rekolekcji Ruchu Focolari upłynął pod hasłem: Razem…

Zaczynamy modlitwą i piosenką, to będą stałe elementy naszych spotkań, podobnie jak punktem kulminacyjnym naszych rekolekcji staje się każdego dnia Eucharystia.

Witają nas gorąco gospodarze miejsca, przypominamy sobie zasady sztuki miłowania, które obowiązują na Mariapoli. Teraz w ruch idzie kostka miłości, na ściankach której rozpisane są podstawowe zasady miłości wzajemnej, którą chcemy żyć na rekolekcjach. Ten ruch należy do najmłodszych uczestników naszych rekolekcji, Wojtuś rzuca kostką i już wiemy, jak konkretnie możemy żyć.

Poranek rozpoczęło wprowadzenie: Czym jest Dzieło Maryi i krótki film o Ruchu Focolari. W doświadczeniach szczególnie zauważyć można było odpowiedź na pytanie: na czym polega duchowość Ruchu Focolari.

Kolejno mogliśmy obejrzeć film o miasteczku Fiore. Historia Fiore liczy już ponad dwadzieścia lat, ale najstarszym miasteczkiem w ruchu jest założone we północnych Włoszech w Loppiano Mariapoli Renata. Dzień zakończyliśmy Adoracją Najświętszego Sakramentu przygotowaną przez młodzież Ruchu.

Dzień 2

Drugi dzień naszych rekolekcji przeżywamy pod hasłem: święty To kolejny krok w rozpoznawaniu w codziennych zdarzeniach drogi do świętości. Poranek rozpoczęło rozważanie, którym był temat świętości. Zwraca uwagę fakt, że świętość buduje się w łączności z Jezusem Opuszczonym. Po rozważaniu dzieliliśmy się doświadczeniami, każde było wyjątkowe. Następnie spotkania w grupach.  Ostatnia część spotkania w grupach, była poświęcona przygotowaniu pogodnego wieczoru, stałego elementu każdego Mariapoli, kiedy to Rodzina bawi się razem. Okazało się, że przez półtorej godziny powstały małe spektakle, skecze, piosenki. Wszystko w atmosferze święta, radości z gotowością podarowania swoich talentów.

Po południu rozpoczęliśmy Wielką Grę, wspólnie graliśmy, ale najważniejsze, że podczas zabawy działaliśmy w jedności i poznawaliśmy słowa Chiary, która podarowała nam jedność.

Dzień 3

Zaczynamy dzień trzeci rozważaniem o świętej podróży jako doświadczeniu wspólnotowym, słuchając słów Emaus, Margaret i Chiary, która mówi o jedności i odpowiada na pytania. Wprowadzenie Emaus to doskonały wstęp, w którym posługując się słowami Chiary, definiuje świętą podróż i mówi, jak zrodziło się w Ruchu powołanie do świętości, a także na czym polega nowość odkrycia Chiary. Margaret przedstawia świętą podróż z punktu własnego doświadczenia, ale wyprowadza z niego wnioski, które służą wszystkim. Mówi, że życie zwrócone ku Bogu, to uwaga skierowana na drugiego człowieka, na właściwe relacje, które wymagają zwolnienia tempa, w jakim żyjemy. Chiara ukazuje świętą podróż w kontekście jedności, która staje się podstawową zasadą w odniesieniach we wspólnocie. Przedstawia jedność jako łaskę, której warunkiem jest miłość doskonała na wzór Jezusa aż do opuszczenia. W odpowiedzi na pytanie Chiara konkretyzuje jedność, powołując się na przykład pierwszych chrześcijan. Jedność wzajemna pozwala mieć Jezusa pośród nas, a On zwycięża wszystkie trudności.

Święta podróż to określenie, które przedstawia Chiara w pierwszych latach rozwijającego się Ruchu. Charakterystyczne dla rozwijającej się wspólnoty, niezwykle ważne dla jej współuczestników. Chiara tłumaczy swoiste powołanie do świętości w Dziele jako wypełnianie woli Bożej chwila po chwili, używa metafory, mówiąc, że należy być w promieniu woli Bożej, a jeżeli po tym promieniu zbliżamy się do Boga jak do słońca, to jednocześnie zbliżamy się do siebie, jak promienie słońca są blisko, im bardziej łączą się z tarczą słoneczną. Jest to więc świętość dla każdego i możliwa we wspólnocie, która pozostaje w świecie.

Kolejno przepiękne doświadczenia ukazują życie jako świętą podróż. Kończymy nasze rekolekcje wrażeniami, które ukazują całe bogactwo doświadczeń zrodzonych we wspólnocie w czasie tych dni.

A.K