Podczas spotkania rozważyliśmy „tak”, które Maryja wypowiedziała u stóp krzyża. W momencie zwiastowania Maryja powiedziała „tak” wobec Bożego planu i zgodziła się zostać Matką Jezusa. Natomiast na Kalwarii Maryja wypowiedziała drugie „tak” i w ten sposób stała się Matką całej ludzkości.
Dzięki rekolekcjom lepiej poznaliśmy cenę, jaką Matka Boża musiała zapłacić, aby stać się naszą Matką. Zrozumieliśmy, że Maryja Bolesna, którą Chiara Lubich nazwała Osamotnioną, może być wzorem także dla nas, a Jej bezgraniczna miłość, pokora, milczenie czy posłuszeństwo mogą stać się naszymi cnotami, jeżeli jak św. Jan weźmiemy Ją ze sobą do domu naszego serca.
Spotkanie rozpoczęliśmy w piątek wieczorem Drogą Krzyżową na świeżym powietrzu, ze świecami. Przemierzyliśmy drogę od kaplicy w Domu Jan Pawła II do kaplicy przy placu Jedności. Podczas nabożeństwa towarzyszyły nam rozważania błogosławionego niemieckiego męczennika z czasów II wojny światowej Gerharda Hirschfeldera. Dzień zakończyliśmy Mszą Świętą o 22:00.
Sobotnie przedpołudnie rozpoczęliśmy od przywitania uczestników. Zaprosiliśmy wszystkich do tworzenia spotkania, nawet jeśli ktoś był z nami po raz pierwszy, co stało się rzeczywistością naszych rekolekcji. Aby każdy mógł w pełni zrozumieć omawiane treści, krótko przedstawiliśmy historię naszego Ruchu, wykorzystując piosenkę zespołu Gen Verde „Aby byli jedno”. Następnie przeszliśmy do rozważania postawy Maryi u stóp krzyża. W tym celu zaprosiliśmy ks. Roberto do podzielenia się swoimi doświadczeniami życia Maryją Osamotnioną. Wsłuchaliśmy się także w inspirującą myśl Chiary Lubich na ten temat oraz w głos Ducha Świętego w nas i pomiędzy nami podczas dzielenia się na sali i w grupach.
Po południu skoncentrowaliśmy się na lepszym poznaniu zagadnień związanych z przeżywaniem cierpienia pod kątem psychologicznym. Niezawodnym przewodnikiem po tym trudnym temacie stała się dla nas Grażyna – psycholog, a zarazem fokolarina małżonka. Niedzielę zakończyliśmy wieczorną Mszą Świętą oraz adoracją Najświętszego Sakramentu, podczas której wspólnie odmówiliśmy Apel Jasnogórski.
Niedzielne przedpołudnie zaczęliśmy od krótkiej myśli Chiary o Maryi oraz dzieleniem się naszymi wrażeniami w małych grupach. Następnie dołączyli do nas mieszkańcy Mariapoli Fiore, którzy podzieli się doświadczeniami życia cnotami Maryi Osamotnionej. Ku naszej radości zostali z nami także na Mszy Świętej, po której zrobiliśmy wspólne zdjęcie. Na zakończenie opowiedzieliśmy, co zostało w naszych sercach po spotkaniu oraz niejako na rozesłanie przeczytaliśmy tekst pt. „Chcę zobaczyć Ją w Tobie”.
Wdzięczni za ten czas, przedstawiamy kilka wrażeń uczestników rekolekcji:
– Rekolekcje wielkopostne były dla mnie czasem odnowienia relacji z Bogiem. Przeżyłam je w atmosferze miłości nadprzyrodzonej, otoczona ludźmi wyznającymi podobne wartości. Tak naprawdę kilka zbiegów okoliczności sprawiło, że byłam tam obecna, jednak nie żałuję tej decyzji i dziękuję Bogu za ten dar.
– Rekolekcje były dla mnie czasem poznania Maryi Osamotnionej oraz pogłębienia tematu cierpienia. Dzięki nim polepszyła się moja relacja z Maryją. Był to też czas spotkania z wieloma genami z całej Polski, z którymi widujemy się rzadko. Rekolekcje ułatwiają nam podtrzymywanie relacji. Poruszyła mnie bardzo postawa księży mieszkających w Trzciance, którzy włączyli się w organizację spotkania i przygotowywali dla nas posiłki. Był to piękny przykład braterskiej miłości i jedności pomiędzy nami. Spotkanie z mieszkańcami Mariapoli Fiore wywarło na mnie duże wrażenie. Ich świadectwa pokazały nam, jak prawdziwie można żyć ideałem jedności każdego dnia.
– Rekolekcje były dla mnie czasem zanurzenia się w Bogu i w Jego bezgranicznej miłości. Dzięki uczestniczeniu w spotkaniu nauczyłem się lepiej sobie radzić z wyzwaniami codzienności i postanowiłem tak jak św. Jan wziąć Maryję do mojego domu.
AS
