Dołączyli do nich również Dolores Poletto i Redi Štefančič, delegaci Ruchu w Europie Środkowo-Wschodniej oraz towarzyszący im Ute Ihl i Ralf Figgener, na co dzień mieszkający we wspólnocie focolare w Bratysławie, która stanowi centrum całego tego obszaru nazywanego w Ruchu „strefą fioletową”.
Niektórzy znają się już od kilkudziesięciu lat i przebyli razem spory odcinek życiowej podróży, inni dołączyli do tej duchowej rodziny o wiele później, choćby dlatego, że do Polski przyjechali stosunkowo niedawno. Stałą cechą tego rodzaju spotkań jest doświadczenie relacji jako siostry i bracia, którzy towarzyszą sobie nawzajem w przełożeniu charyzmatu jedności na codzienne życie, dzielą radości i cierpienia przeżywane osobiście, a także jako cząstka Ruchu, Kościoła, społeczeństwa…
Tym razem w programie nie zabrakło trudnych tematów, takich jak: trwające równolegle w Przemyślu Mariapoli dla wspólnoty z Ukrainy i towarzyszący mu kontekst, spojrzenie na sytuację innych wspólnot focolare w okolicznych krajach, które odczuwamy jako część tej samej rodziny oraz kwestie nadużyć, m.in. natury duchowej, którym musimy stawić czoła również jako najbardziej zaangażowani członkowie Ruchu. Darem były słowa o. Fabio Ciardiego, oblata z Rzymu, który tydzień wcześniej gościł w focolare w Poznaniu i specjalnie z myślą o ogólnopolskim spotkaniu fokolarinów w nagraniu wideo podzielił się swoją refleksją na temat charyzmatu jedności, związanej z nim mistyki, a także wyzwań, co do jego interpretacji i aktualizacji, aż po możliwe wypaczenia.
Wspólna i osobista modlitwa, możliwość adoracji Najświętszego Sakramentu, Msza św. ze wszystkimi mieszkańcami miasteczka i okolicy, wieczorne gry w kawiarence i głębokie rozmowy podczas spacerów wśród malowniczych pól i sadów – wszystko to, obok bogatego programu w sali, złożyło się na mozaikę tych dwóch dni. Nawiązując do książeczki „Podróżując w Raju”, o. Fabio przypomniał pytanie, jakie Chiara Lubich skierowała do Foco (Igino Giordaniego), u początku ich wyjątkowego doświadczenia jedności: „Czy wiesz, gdzie jesteśmy?”. Spontaniczna odpowiedź – komentował o. Fabio – mogłaby brzmieć: „Siedzimy tu, na czerwonej ławeczce, w Fiera di Primiero [górska miejscowość w północnych Włoszech]. Lecz nie, jesteśmy w innym wymiarze rzeczywistości”. I ten właśnie inny wymiar rozciąga się teraz, aby trwać i pomnażać się we wszystkich miejscach, do których fokolarini wrócili po spotkaniu w Mariapoli Fiore.
Oprac. KW
