21 marca 1986 roku Marilen Holzhauser, jedna z pierwszych towarzyszek Chiary Lubich, zakończyła swoją ziemską podróż. Nawet w czasie prób i cierpienia z powodu choroby, powtarzała: „Dla Ciebie, Jezu, na 100 procent”. Był to plan miłości i harmonii, który Maria Elena (Marilen) Holzhauser realizowała w swoim życiu. To było jej dzieło, budować rodzinę. Wszędzie, wśród najbardziej zróżnicowanych kultur: we Włoszech (Florencja, Syrakuzy, Rzym, Mediolan), Niemczech, a następnie w Japonii, Korei, Hongkongu, Filipinach, Pakistanie i Australii. Wreszcie w Afryce, w Fontem (Kamerun) otoczona dżunglą, gdzie nazywano ją „Big Mammy” z powodu jej bezgranicznej miłości.
Pozostaje w Fontem przez 15 lat, do chwili choroby, która okaże się śmiertelna. Marilen urodziła się w Trydencie w 1924 roku, jako najstarsza spośród ośmiorga dzieci. W niespokojnym okresie powojennym jest aktywną działaczką w Akcji Katolickiej w Trydencie i rozpoczyna pracę w nowo powstałej partii Demokracja Chrześcijańska. Ale zadaje sobie pytanie: „Dlaczego ja to wszystko robię? Odczuwam pustkę w duszy”. Niechętnie, ale jednak, wzięła udział w jednym z pierwszych spotkań z Chiarą Lubich w Trydencie. Po tym wydarzeniu powie: „Jej słowa dotknęły moje serce. Cały dotychczasowy sens mojego życia i mój sposób myślenia – rozpadły się”. Wkrótce poznaje tajemnicę, która zmienia każdą ciemność i ból, Jezus, który na krzyżu wołał do Ojca: „Dlaczego?” W tym tajemniczym krzyku największy ból wydaje się łączyć z równie wielką miłością. Od tego momentu Jezus Opuszczony staje się Miłością jej życia. 16 lipca 1949 roku opuszcza swoją rodzinę i dołącza do pierwszego fokolare. Właśnie ta data wyznacza początek okresu duchowego oświecenia, przeżywanego przez Chiarę, doświadczenia którym dzieli się natychmiast z innymi fokolarinami. Ten okres pozostanie zapisany w historii Ruchu Focolari jako Paradiso. Pierwsze lata spędziła blisko Chiary, w Trydencie i w Rzymie. Od 1954 roku Marilen jest jedną z najbliższych współpracowniczek Chiary w Centrum Ruchu. Chiara powierza jej specjalnej opiece powstające fokolare, by stały się odzwierciedleniem domu Rodziny z Nazaretu oraz miasteczka Mariapoli. Marilien jest również odpowiedzialna za aspekt „Harmonia i otoczenie”, przejmuje nowe obowiązki w rozszerzającym się Ruchu w Europie, Azji i Afryce.
Marilen przybyła do Fontem w 1969 roku. Pierwsi fokolarini, zaproszeni przez miejscowego biskupa, przybyli tam trzy lata wcześniej, by ratować społeczność Bangwa przed wyginięciem z powodu wysokiej śmiertelności niemowląt. Chiara dała im radę: „Słuchajcie wszystkich, ale przez sześć miesięcy nie mówcie”. Kiedy Marilen zaczyna mówić, jej słowa pokrywają się z jej życiem: „Nie jesteśmy tutaj, by leczyć, ani by głosić Ewangelię, ale by kochać wszystkich bezgranicznie. To, co ma znaczenie, to w jaki sposób! Ważnym jest być jedną rodziną. Po latach Fontem staje się przykładem współistnienia białych i czarnych, wzajemnych relacji między chrześcijanami i wyznawcami religii tradycyjnych. W 1985 roku wydano diagnozę. Marilien chorowała na rzadką i śmiertelną chorobę stwardnienie zanikowe boczne, która stopniowo ją paraliżuje. Marilen musi opuścić Afrykę i wraca do Centrum Ruchu w Rocca di Papa, w Rzymie, by być u boku Chiary. Odeszła 21 marca 1986 roku. Jej ostatnie słowa odnoszą się do jej „tak” wypowiedzianego Woli Bożej, które charakteryzowało całe jej życie, na wzór Maryi: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według słowa twego!” (Łk 1, 38).
