Wielki Czwartek

 
W jedno z naszych największych świąt, dzień, w którym Jezus dał uczniom „nowe” przykazanie, przypominamy słowa Chiary Lubich, wypowiedziane w Wielki Czwartek 1974 roku.

Pragnę rozpocząć to spotkanie razem z wami, bo przeżywamy dzisiaj jedno z największych naszych świąt: Wielki Czwartek.
Nie byłoby tu nikogo z nas, gdyby pewnego czwartku przed dwudziestoma wiekami Jezus nie dał swoim uczniom przykazania, którego strzegł w swoim sercu przez całe życie, by objawić je dzień przed swoją śmiercią: Miłujcie się wzajemnie tak, jak ja was umiłowałem; (…) Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali (J 13,34-35).
Myślę, że dzień ten nie może minąć bez chwili skupienia, w której wyrazimy Jezusowi nasze całkowite przylgnięcie do tego przykazania, które On nazwał „swoim” i „nowym”.
….dzięki nowemu przykazaniu nasz Ideał głoszony światu, jawi się nieustannie tym, którzy go przyjmują, jako wielka nowość. Także nam samym przekazującym go – jawi się jako nowość, która przynagla nas nieustannie do nawrócenia, byśmy byli tacy, jakimi chce nas mieć Jezus.
I aby Jego przykazanie mogło się stać w nas rzeczywistością, a życie Trójcy Świętej zstąpiło między członków Jego Mistycznego Ciała, ustanowił On w ten czwartek Eucharystię i kapłaństwo…
Wielki Czwartek! Nieskończone bogactwo darów wypływających z serca Jezusa! Jak możemy Mu podziękować i choć trochę wynagrodzić? Starając się byśmy tymi darami – Jego przykazaniem, Eucharystią i jednością – żyli jak najlepiej. Dlatego, nie tracąc czasu , zacznijmy natychmiast od tej chwili.

Chiara Lubich, Rocca di Papa 11 kwietnia 1974

Regulamin(500)