Relacja z wydarzenia, które miało miejsce podczas wesela w Kanie Galilejskiej prowadzi nas bezpośrednio do życia rodziny z Nazaretu, o którym tak mało wiemy. Wiemy, że Jezus, po znalezieniu go w świątyni jerozolimskiej, był poddany rodzicom i wzrastał w wieku, mądrości i łasce. Tradycja mówi, że pomagał Józefowi w pracy zawodowej jako cieśla. Na tym kończy się to, co można sobie wyobrażać o okresie osiemnastu lat życia Jezusa w rodzinie w Nazarecie. Tu, w Kanie ma miejsce coś, co może osłaniać coś więcej na ten temat. Pierwsza rzecz dotyczy osoby Maryi. Zanurzona, jak wszyscy inni w rzeczywistości typowej dla wesela – muzyka, tańce, hałas – które mogłyby rozproszyć jej uwagę, lub skierować ją na przykład na zachowanie gości, na ich ubranie itp. . Maryja pozostaje czujna w miłości. Dlatego, potrafi dostrzec niezręczną sytuację, w której znaleźli się nowożeńcy. W pewnym momencie zabrakło wina.  Maryja od razu bierze sobie sprawę do serca. Chce pomóc nowożeńcom i wie jak. Zwraca się do Jezusa: „Nie mają już wina”. Sposób, w jaki zwraca się do Jezusa daje do myślenia. Skąd się bierze jej pewność, że Jezus może rozwiązać ten problem? Czy jest ona owocem wiary, czy doświadczenia? Jezus jeszcze nie dokonał publicznych cudów. Czy nie dokonał może już cudów rodzinnych? O tym nie wiemy, ale pewność, z którą Maryja zwraca się do Jezusa budzi wrażenie, że ona mogła być już świadkiem jakiegoś domowego cudu. Jezus od razu rozumie to, co Maryja ma na myśli. „ Jeszcze nie nadeszła moja godzina”. Ta odpowiedź może również znaczyć: Jeszcze nie czas, bym zrobił publicznie to, co wykonałem w domu”.

Wydarzenie z Kanie Galilejskiej odsłania relację istniejącą między Jezusem i Maryją. Życie rodziny z Nazaretu przebiegało na zewnątrz normalnie i prosto, ale mogło być bardzo barwne i bogate w chwile, w których Jezus mógł mile zaskakiwać swoich rodziców. Można sobie wyobrażać, że ich życie było bardzo bogate w dary Ducha Świętego, te dary, o których św. Paweł pisze w Liście do Koryntian. O te dary wszyscy powinniśmy zabiegać. Są one bardzo potrzebne w życiu rodziny, Kościoła, społeczeństwa. O dwa z nich warto dzisiaj szczególnie się starać: o dar mądrości słowa i o dar rozpoznawania duchów. Dar mądrości słowa jest bardzo potrzebny dzisiaj, kiedy do nas dociera codziennie tysiące niewiele znaczących, ale głośnych słów reklamy, opinii publicznej, komentarzy politycznych itp. Te słowa są często puste. Trzeba podarować ludziom mądre słowa. One działają jak balsam na duszę współczesnego człowieka i inspirują go do czynienia dobra. Każdy może otrzymać dar mądrości słowa, w miarę jak karmi się słowami Pisma świętego. W Piśmie świętym mówi sam Bóg, a Jego słowa są mądre i formują umysł człowieka do mądrości, a gdzie umysł jest mądry tam i słowa będą mądre. Drugi dar, o który warto prosić, to dar rozpoznawania duchów.

Dzisiaj przeżywamy duży zamęt ideowy. W imię dobra człowieka lansuje się ideologię liberalną, która promuje wyzwolenie od moralności chrześcijańskiej, lansując wszelkiego rodzaju swobody obyczajowe. Często czyni się to pod przykrywką sugerowania miłości do bliźniego rozumianej po swojemu. Tak to jest w przypadku aborcji rozumianej jako miłość do kobiet lub eutanazji rozumianej jako miłość do przewlekłe chorego. Za pomocą mediów te manipulacje ideowe docierają do niespotykanej dotychczas ilości ludzi, tworząc zamęt jak kiedy pokazano reklamę uścisku jednej dłoni ozdobionej bransoletką tęczową z drugą trzymającą różaniec sugerującą, że jako katolicy powinniśmy zgodzić się z tym, czego żądają homoseksualiści. W Kanie Galilejskiej brakowało wina. We współczesnym świecie brakuje mądrości słowa i rozpoznawania duchów dobra i zła. Prośmy Maryję by, jak wstawiała się u Jezusa o wino dla nowożeńców w Kanie, tak wstawiała się o dary Ducha Świętego dla nas zanurzonych w dzisiejszym świecie.

ks. Roberto