Piękna jest Matka w tym nieustannym skupieniu, w którym ukazuje Ją nam Ewangelia: „Chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu” (Łk 2,51). To pełne treści milczenie fascynuje duszę, która kocha.

Jak mogę żyć Maryją w Jej mistycznym milczeniu, skoro nasze powołanie często łączy się z mówieniem, głoszeniem Ewangelii, zawsze z narażaniem się, we wszystkich miejscach, wśród bogatych i biednych, w suterenach, na ulicach, w szkołach, wszędzie? Także Maryja przemówiła i dała Jezusa. Nikt na świecie nie był większym apostołem. Nikt nie powiedział nigdy takiego słowa, jak Ona, która wydała na świat Słowo Wcielone.

Maryja słusznie i prawdziwie jest Królową Apostołów. A Ona milczała. Milczała, bo we dwoje nie mogli mówić. Słowo zawsze musi opierać się na milczeniu, tak jak obraz potrzebuje tła. Milczała, ponieważ była stworzeniem; bo to, co jest nicością, nie mówi. Lecz na tej nicości przemówił Jezus i wypowiedział samego siebie.

Bóg, Stwórca i Wszystko przemówił na tle nicości stworzenia. Jak więc żyć Maryją? Jak przepoić moje życie Jej urokiem? Każąc zamilknąć we mnie stworzeniu i na tle tego milczenia pozwolić mówić Duchowi Pana.

W ten sposób żyję Maryją i żyję Jezusem. Żyję Jezusem na nicości Maryi. Żyję Jezusem – żyjąc Maryją.

Chiara Lubich, Charyzmat jedności, 2007.