Dwa ludzkie serca przyobleczone w dziewictwo

 
Kolejny tekst o Maryi, który publikujemy, pochodzi z książki Chiary Lubich „Charyzmat jedności”, wydanej w Polsce w roku 2007. Jest fragmentem z rozdziału „Maryja kwiat ludzkości”.

To, co łączyło tu na ziemi Jezusa i Maryję, jest niewypowiedziane. Jest to najwznioślejsze odniesienie i najpiękniejsze po wzajemnych odniesieniach osób Trójcy Świętej.

Matka Syna, który jest Bogiem i Dziecko niepokalanej Matki – o najdelikatniejszych i najwznioślejszych przymiotach, którymi obdarzyła ich natura; o coraz doskonalszym poddawaniu własnej woli − woli Najwyższej Miłości. Nosiła Go pod sercem, wychowywała jako dziecko i nastolatka, była przy Nim w rozkwicie młodości, kiedy każdy młodzieniec wchodzący w dojrzały wiek odsłania swoje najskrytsze pragnienia przed czystą miłością matki, która staje się jednocześnie najbliższym przyjacielem. Jako dorosły był z Nią aż do trzydziestego roku życia, a prawie nic nie wiemy o treści Ich rozmów. Potem trzy lata z innymi, by założyć Kościół, wypełnić swoje zadanie przypieczętowane krwią na drzewie hańby.

Trzy wobec trzydziestu. Trzy, o których trochę wiadomo. Trzydzieści, o których prawie nic nie wiadomo. To tajemnica. Tajemnica miłości. Tajemnica miłości Boskiej i ludzkiej między dwoma sercami ludzkimi przyobleczonymi w dziewictwo. Nikt Jej nie zgłębił. Dowiemy się czegoś o Niej w Niebie, na tyle, na ile Ich kochaliśmy  i naśladowaliśmy.

Chiara Lubich, Charyzmat jedności, 2007.

Regulamin(500)