Dzisiejsza liturgia słowa przypomina nam przyczynę, sposób i cel dzieła zbawienia. Św. Paweł w Liście do Efezjan podkreśla, że Bóg, przywrócił do życia razem z Chrystusem, nas umarłych na skutek występków. Nie chciał, bowiem, byśmy pozostali w śmierci grzechu, lecz byśmy mieli życie. Uczynił to, bo ma wobec nas wielkie miłosierdzie. Stworzył osobiście i bezpośrednio duszę każdego z nas. Jest zarazem naszym Ojcem i matką. Kocha każdego z nas jako swoje dziecko. To jest przyczyną naszego zbawienia. Ewangelia św. Jana nawiązuje do historii narodu wybranego wędrującego na pustyni. Jadowite węże pustoszyły naród. Mojżesz kazał umieść węża miedzianego na palu. Każdy ukąszony, który spojrzał na węża pozostawał przy życiu.  To zapowiedź, w jaki sposób zostaliśmy później zbawieni przez mękę i krzyż Pana Jezusa. Ewangelia dodaje, że zbawiony będzie ten, który w Niego wierzy. Żydzi patrzący na węża na pustyni pozostawali przy życiu. Podobnie i my, wpatrzeni z wiarą na Jezusa ukrzyżowanego, uczestniczymy w zbawieniu. Co znaczy jednak dla nas patrzeć z wiarą na Jezusa ukrzyżowanego? Znaczy to, że Jezus ukrzyżowany powinien stać się wzorem naszego życia. Z wysokości krzyża, Jezus mówi do nas, że jesteśmy powołani do miłości i że miłość to nie uczucie, lecz konkretne poświęcenie się dla naszych bliźnich, gotowość oddania życia dla nich.

Wreszcie św. Paweł przestawia nam cel dzieła zbawienia. Jest nim nie tylko nasze ocalenie, lecz nasz udział w życiu Bożym. Bóg jest miłością i miłość wyraża się w dobrych uczynkach. Jesteśmy stworzeni w Chrystusie dla dobrych czynów, abyśmy je pełnili. Warto żyć świadomie, że każdy dzień może być naszym ostatnim dniem. Na drugą stronę życia możemy przynieść ze sobą, nie dobra materialne, lecz tylko nasze dobre czyny. Niech dzisiejszy dzień będzie przeżyty ze świadomością, czy to w rodzinie czy we wspólnocie, czy w parafii, czy w pracy, żyjąc jedni dla drugich. Wtedy Pan Bóg pozwoli nam być w świetle, w tym świetle, które chcielibyśmy podarować innym.

ks. Roberto