Napustio nas je 16. septembra 2021 posle infarkta u parohijskoj kući u Ruskom Krsturu gde je poslednjih godina služio kao katedralni župnik i rukovoditelj Marijanskog svetišta Vodica.

Otac Mihajlo je rođen 28. februara 1955. godine u Ruskom Krsturu, u Vojvodini. Njegovi roditelji su bili Joakim i Leona b. Szeged. Osnovnu školu završio je u Ruskom Krsturu.

Kao pitomac ukrajinske Papinske bogoslovije Sv. Jozafata u Rimu i semeništarac Križevačke biskupije od 1969. do 1973. pohađao je gimnaziju. Formiranje za svešteničko zvanje nastavio je na Papinskom univerzitetu „Urbaniana“, uspešno završivši dvogodišnji filozofski studij 1975. godine.

Teološke studije nastavio je u Zagrebu, kao pitomac Gornjogradske grkokatoličke bogoslovije, studirajući na Katoličkom bogoslovnom fakultetu. Tokom studentskih dana u Zagrebu, na podstrek tadašnjeg gornjogradskog duhovnika, oca Slavomira Miklovša, upoznao je Pokret fokolara – Marijino delo.

U gradu Fraskati u Italiji, u školi za sveštenike i teologe koji bi želeli da saznaju više o harizmi Fokolara, pokojni otac Mihajlo se 1977. godine prepoznao u službi Boga i bližnjih. Naime, harizma Fokolara bila je snažno prepoznatljiva u načinu svešteničkog služenja bližnjemu.

Po završetku teoloških studija 1978. godine, otac Mihajlo je upisao postdiplomske studije istorije crkve na Papinskom istočnom institutu. Tema njegovog istraživanja i pisanja bila je: „Uzvišeni episkop dr Dionisije Njaradi – apostol i misionar“. Dugo je i detaljno proučavao život i bogat opus biskupa koji je svojevremeno kao administrator vodio nekoliko grkokatoličkih eparhija, a kao kateheta za mlade, sveštenik u Gornjogradskoj bogosloviji, a kasnije i biskup, ostavio je bogat niz arhivske građe od Rima do Prešova, Užhoroda, Lavova, Zagreba i Križevaca. Otac Mihajlo je odbranio magistarski rad 1994. godine u Rimu, a rad je objavljen u časopisu “Bogoslovlje” br. 54, Rim 1995. godine.

Oženio se sa Zlaticom, rođenom Bujila u Ruskom Krsturu 1994. godine. U svome životu kažu, kako je bio samozatajan i velikog srca. Uz svoje troje dece: Kristinu, Dionizija i Tadeja, o. Mihajlo na životni je put izveo i četiri polusestre njegove supruge Zlatice: Manuelu, Sanju, Marijanu i Vladimiru, koje su ostale bez roditelja u ranoj dobi odrastanja. Sedmoro dece poput sedam Svetih tajni unosilo je na različit način istu Božju blagodat u sveštenički i porodični život o. Mihajla i njegove supruge Zlatice, znao je govoriti pokojnik.

Za podđakona je zaređen u Križevcima 5. avgusta, za đakona, na blagdan Preobraženja Gospodnjeg 6. avgusta u Zagrebu, a za prezbitera Križevačke eparhije 18. septembra 1994. u Ruskom Krsturu. Biskup zareditelj bio je vladika mons. Slavomir Miklovš.

Svešteničke službe

Pokojni o. Mihajlo službovao je ponajpre kao kapelan u Ruskom Krsturu od 1994. do 1999. godine. Bio je zatim župnik u Šidu, u Sremu 1999-2008. godine. Sremskim dekanom u novoosnovanom Apostolskom egzarhatu za grkokatolike u R. Srbiji imenovan je na mandat 2003-2008. godine. Službu katedralnog župnika u Ruskom Krsturu i upravitelj eparhijskog marijanskog svetišta Vodica vršio je od 2008. godine pa do smrti.

Za svoj sveštenički rad, zalaganje i trud odlikovan je činom protojereja-stavrofora 2008. godine. Vršio je i mnoge druge službe prema potrebama svoga Ordinarija.

Publicista, kulturni delatnik, humanista, javna ličnost

Pokojni o. Mihajlo samostalno i timski učestvovao je u brojnim prevodima. Najznačajniji je njegov prevod i priprava za štampu „Ilustrovane Biblije za mlade“ na dva jezika: rusinski i ukrajinski u izdanju Kršćanske sadašnjosti 1989.

Radio je i na prevodu bogoslužbenih tekstova, bio je recenzent knjižice „Psalmi“. Objavljivao je u godišnjaku „Ruski hrišćanski kalendar“, časopisu „Dzvoni“, pisao za nedeljnik „Ruske slovo“  i brojne druge časopise i periodiku.

Od malih nogu pisao je i poeziju. Bio je aktivan u kulturno -prosvetnom radu, pevao je u Horu u Ruskom Krsturu i u kvartetu koji je izdao njegov CD.

Više puta je biran za člana biračkog tela za „Ruski nacionalni savet“ (Rusinski nacionalni savet), za člana organizacionog odbora centralne kulturne manifestacije „Crvena ruža“, za predavača na Bogoslovsko-katehetskom institutu u Subotici. Bio je predavač i učesnik brojnih simpozijuma, kurseva i duhovnih obnova. Radio je na brojnim lokalnim i međunarodnim projektima.

Sarađivao je na raznim humanitarnim projektima sa Caritasom iz severne Italije.

Smrt i sahrana protojereja-stavrofora Mihajla Malacka

Odjednom, uveče, u četvrtak, 16. septembra, plemenito srce oca Mihajla prestalo je da kuca od posledica srčanog udara. Vest o njegovoj smrti te noći proširila se po matičnoj eparhiji i okolnim eparhijama, a njegov iznenadni odlazak čuo se u Italiji, Evropi, Ukrajini i Kanadi, gde je imao mnogo prijatelja i kolega. Zvona crkava u kojima je svojim radom ostavio neizbrisiv trag oglasila su se u subotu za pokojnog sveštenika.

Pogrebnu liturgiju i obred svešteničke sahrane o. Mihajla predvodio je bački dekan fra Vladislav Rac uz učešće 23 sveštenika iz Eparhije Sv. Nikolaja, Križevačke biskupije, okolnih rimokatoličkih biskupija i monaha bazilijana iz Ukrajine.

Neka mu je večna uspomena u Carstvu Nebeskom! Večnaja pamjat!

Eparhija Križevačka i Pokret fokolara