Twee jaar geleden hoorde ik de ervaring van een jong volwassene ivm de vervuiling van sigarettenpeuken in de natuur, en hoe hij als jonge ondernemer er probeerde daar een oplossing voor te vinden door met het materiaal van deze peukjes asbakjes te produceren.

De coronaperiode heeft onze activiteit bijna een jaar stilgelegd. Zijn gezondheid liet geen besmetting toe. Maar na van het project te horen “DaretoCare” voelde ik me opnieuw gestuwd om met hem contact op te nemen. Zo zijn we eind september weer op pad gegaan, en beloofden elkaar wekelijks een uurtje onze ronde te doen. Onderweg komen wij mensen tegen die bemoedigende woorden spreken zoals “Wat jullie doen is echt zinvol werk!” Het motiveert om verder te doen. De straten worden proper, onze gesprekken krijgen diepgang, en er is een warm contact met zijn familie. De relatie groeit, in die mate dat we op zoek gaan naar nieuw perspectief in zijn leven: zo zijn we op zoek naar een jeugdbeweging van jongeren met een beperking. Hij is een zeer sociaal iemand die nood heeft aan sociale contacten: maar door zijn beperking er weinig kans toe heeft.
Wat begonnen is als een kleine daad voor het milieu, is een rijke ervaring geworden van een intermenselijke, sociale en culturele dialoog.
Claire en Nilsar